Ενάμιση Μήνα Μετά το Nova Rock, Ακόμα Λιώνουμε

~



Δυσκολεύτηκα σήμερα στην επιλογή του τίτλου. Ήμουν μεταξύ των "Πολύχρωμοι Χαρταετοί ίπτανται σαν Τρελά Κοκκόρια", "Ιτιά Ιτιά θέλω να πάω στου Μωριά" και στο "Εμπρος Σύντροφοι, Ώρα να Σημάνει η Κουδούνα". Τελικά κατέληξα με δυσκολία σε αυτόν που βλέπετε, λόγω θεματολογίας.

Και μια που το φερε η κουβέντα (ναι, το φερε λέμε), να σας συστήσω τη γάτα μου. Ποτέ άλλοτε δεν είχε αγαπήσει τόσο ένα κουνέλι τα αιλουροειδή όπως εγώ. Την βλέπετε κάτω, σε όλη της τη δόξα. Προσέξτε στάση.






Λέγεται Φάτσα (αν και τη φωνάζω με πολλά ονόματα, μερικά απο τα οποία είναι εντελώς ακατάληπτα και δε μπορούν να καταγραφούν με λέξεις). Είναι άγρια με όλο τον κόσμο, εκτός απο μένα. Όπως πρέπει δηλαδή. :) Και της αρέσει να αράζει και να λιώνει, συχνά σε παράξενες στάσεις, όπως βλέπετε. Μου μοιάζει πολύ.

Αγαπάμε το λιώσιμο. Και αγαπάμε το παγωτό που λιώνει ανάμεσα στα χείλη μιας ωραίας κοπέλας με μπικίνι, που το τρώει αργά, αργά απέναντι σου, ενώ σου ρίχνει κλεφτές ματιές κάτω απο παιχνιδιάρικα γυαλιά ηλίου. Μαζί με το παγωτό, λιώνουμε και μεις βλέποντας την. Ζηλεύουμε αφάνταστα το κουταλάκι. Έχουμε όλοι δικαίωμα στο λιώσιμο!

Αν γινόσουν ήλιος μου, θα έλιωνα ευχαρίστως για σένα. Μμμμμ!







...Αλλά επειδή όλα αυτά (που, υποψην, τα γράφω 4 τη νύχτα) δε βγάζουν νόημα, πάμε σε κάτι πιο καταληπτό. Πέρασε ενάμισης μήνας που λέτε απο το Nova Rock Festival, για το οποίο τόσο καιρό δεν είχα κάνει παρά νύξεις στο blog. Κρίμα όμως, ήταν τόσο ωραία εμπειρία, δε μπορούσα να το αφήσω έτσι!

Μοιραίως έγιναν συγκρίσεις με τα ελληνικά αντίστοιχα μουσικά φεστιβάλ. Τα οποία χρόνια τώρα τιμούμε και με το παραπάνω. Και ύστερα απο το φετινό μάλιστα τραγελαφικό rockwave που δεν άντεξε λίγη βροχούλα (συγγνώμη, "ακραίες καιρικές συνθήκες" ήθελα να πω), η σύγκριση ήταν καταστροφική σε βάρος των ελληνικών...

Συνοπτικά, τις μέρες του Novarock είδαμε: Metallica, Slipknot, Faith No More, Gogol Bordello, Kaiser Chiefs, Dredg, Limp Bizkit, Die Toten Hosen, Staind, Chris Cornell, Static-X, Guano Apes, Trivium, Disturbed, Monster Magnet, και διάφορα μικρότερα, ενώ έπαιζαν ακόμα (που δε μπορέσαμε να δούμε) Placebo, Machine Head, Nine Inch Nails (ευτυχώς, τους είδα μετά!), In Extremo, Dimmu Borgir και άλλοι. Η τιμή του εισιτηρίου, για όλα τα συγκροτήματα, και την διαμονή, ήταν 135 ευρώ. Να προσθέσω πως η μπύρα στον χώρο του κάμπινγκ (γιατί εκεί μέναμε) κόστιζε ένα ευρώ. Και είχε άφθονο δωρεάν πόσιμο νερό. Τέτοια καλά.

Και ναι, σε κάποια φάση καταμεσίς των συναυλιών, έριξε μια απίστευτη μπόρα, με κρύα, παγωμένη βροχή, που κράτησε σχεδόν 20 ώρες. Και ο χώρος του φεστιβάλ να έχει μετατραπεί σε θέρετρο για λασπόλουτρα. Για μας τους ψαρωμένους Έλληνες κάτι τέτοιο ήταν εντελώς πρωτόγνωρο, αλλά σύντομα διαπιστώσαμε πως ο κόσμος μιας χαρά πέρναγε και έτσι. Και φυσικά το φεστιβάλ έγινε κανονικότατα. Καμία συναυλία δεν διεκόπη. ;)


Τέτοια όμορφα που λέτε, και πολλά άλλα ακόμα... ;)






Περάσαμε καλά και θέλουμε να πάμε πάλι. Γυρνώντας λοιπόν, και περίπου την ίδια εποχή που έκανα το blog, έφτιαξα και τρία βιντεάκια που λίγο πολύ συνοψίζουν την εμπειρία. Είναι μια σύνθεση με βίντεο, τόσο απο τα λάιβ όσο και απο τα πάρτυ και τον χώρο του φεστιβάλ, φωτογραφίες και μουσική, που μου πήρε κάποιες μέρες να κάνω, αλλά το χάρηκα και άξιζε τον κόπο. Συνολική διάρκεια: 25 λεπτά! Σαν μίνι ντοκυμανταίρ ένα πράγμα. :P


Και με αυτό σας αφήνω για λίγο καιρό. Το φονικό κουνέλι πάει διακοπές! Τις οποίες, πιστέψτε με, έχει πολύ ανάγκη, οι τελευταίοι μήνες είχαν ζόρια... Πάμε να λιώσουμε λοιπόν! Και να πω εδώ πως με το "λιώσιμο" εννοώ ατελείωτο χαλάρωμα. Κάτι που εύχομαι σε όλους σας, γιατί το χρειαζόμαστε, και γιατί είμαστε γαμάτοι και το αξίζουμε.

Τo φονικό κουνέλι πάει λοιπόν να κάνει καμιά βουτιά! Τα λέμε σύντομα, να προσέχετε. ;)










~

Μεταμεσονύχτιες σκέψεις ενός συναισθηματικού τρωκτικού

~



Εμείς εδώ στην κουνελόχωρα είμαστε ζώα μεν (και ό,τι συνεπάγεται αυτό), αλλά ζώα με ανησυχίες και προβληματισμούς. Ένας καλός φίλος, το συναισθηματικό τρωκτικό, είπε να καταγράψει χθες αργά τη νύχτα (η καλύτερη ώρα για τέτοιες κουβέντες) κάποιους πρόσφατους προβληματισμούς του. Για να τους ακούσουμε λοιπόν! (προσοχή, το κείμενο αυτό διαβάζεται καλύτερα αργά το βράδυ)

(προσθέτω, έναν μήνα μετά: σε περίπτωση που δεν έγινε κατανοητό, το φονικό κουνέλι και το συναισθηματικό τρωκτικό είναι ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ πρόσωπα)

Συναισθηματικό τρωκτικό speaking......





Eρχονται που λετε καποιες στιγμες που εμεις τα ζωντανα αντιμετωπιζουμε τους εαυτους μας... Τους φοβους μας, τα προβληματα μας, τα λαθη μας. Αναρωτιομαστε: "τι μαλακια κανω" , "γιατι την κανω", και επειδη μας αρεσει και η επαναληψη, φυσικα αναρωτιομαστε "γιατι κανω συνεχεια την ιδια μαλακια-μαλακιες" (πχ για τις γυναικες "γιατι συνεχεια μπλεκω με μαλακες", για τους ανδρες "γιατι με βλεπουν ολες σα φιλο?μηπως να γινω μαλακας?" για τη forthnet "γιατι χανω πελατες?")

Τωρα θα χωρισω τους ανθρωπους σε 2 κατηγοριες (ποσα ζευγαρια κατηγοριων για ανθρωπους εχουμε φτιαξει αραγε?). Στην πρωτη κατηγoρια ειμαστε οι ανθρωποι (χοχο καυχιεμαι τωρα που πιστευω οτι ανηκω στην πρωτη κατηγορια) ειμαστε λοιπον οι ανθρωποι οπου πολλες φορες, η ολη αυτη διαδικασια κατα την οποια αυτοβριζομαστε και ψαχνουμε να βρουμε τι δεν παει καλα με την παρτη μας, εχει καποιο θετικο αποτελεσμα, μια "αλλαγη σκεψης" και μια "στροφη στη ζωη" κλπ. Μας οδηγει στη ριζα του προβληματος και σε μια προσπαθεια για αυτοβελτιωση,με ικανοποιητικα (καποιες φορες) αποτελεσματα.

ΟΜΩΣ: Η προσπaθεια ειναι πολλες φορες δυσκολη και απαιτει θυσιες. Ετσι την αφηνουμε στη μεση. Ε ανθρωποι ειμαστε και κουραζομαστε ευκολα... Αλλα και παλι το οτι φτασαμε μεχρι εκει που φτασαμε ειναι καλο,δεν ειναι? Μπορει στο μελλον να προχωρησουμε!

Ετσι μας θελω αισιοδοξους και κουλ!!!

Το προβλημα εδω ειναι οτι η συνεχης παραταση της προσπαθειας ειναι αντιστροφως αναλογη της ημερομηνιας ληξης μας.. Γιατι την παραταση μπορουμε να την συνεχιζουμε αιωνια αλλα σε καποια φαση χωρις να το παρουμε χαμπαρι θα ληξει το συκωτι, η καρδια, ο εγκεφαλος, ο προστατης, το γαλα, τα φυστικια... κατι... Γι' αυτο καλο ειναι να μην το τραβαμε πολυ ε? Εξαλου αργα η γρηγορα θα ξαναβρεθουμε σε μια παρομοια κατασταση τυπου "τι κανω λαθος". Μη μαζευτουν και πολλες...

Παμε τωρα και στη Β κατηγορια. Σ' αυτη ανηκουν παρα πολλοι ανθρωποι με τους περισσοτερους απο τους οποιους ευτυχως δεν κανω πολυ παρεα πια... Ειναι οι ανθρωποι που οταν ερχεται η στιγμη της ερωτησης "τι παει στραβα","ποιος κανει λαθος" απαντανε: "οχι εγω". Προσπαθουνε τοσο εντονα να αποφυγουν (ειτε καποιες, ειτε ολες) τις καταστασεις αυτοκριτικης, και να αποδειξουν οτι ειναι σωστοι. Βεβαια θα μου πειτε η εννοια του σωστου και του λαθους ειναι σχετικη και υποκειμενικη... Αλλα σχεδον παντα να μην παει κατι στραβα με την παρτη σου δε γινεται!

Δεν τους αδικω. Ειναι δυσκολο ενα εγωιστικο oν σα τον ανθρωπο να δεχτει την όποια μαλακια του και να προσπαθησει να βελτιωθει... Οχι ψεματα... Τους αδικω και μου τη βαρανε απιστευτα. Γιατι δε γουσταρω π.χ να μου πουλαει μουρη ο αλλος για μια μαλακια που κανω στη ζωη μου και μετα οταν του λεω για αυτον να βρισκει χιλιες παπαριες για να καλυφθει και να βγει σωστος.. Γιατι ειναι πολλοι απ αυτους χαιρονται οταν βλεπουν οτι κατι παει στραβα με την παρτη σου. Οτι εχεις καποιο κομπλεξ, καποιο προβλημα, κανεις καποια μαλακια. Και γουσταρουν πολυ να στο μοστραρουν στη μαπα.

Αλλα μη πεις κατι γι' αυτους. Θα αρχισουν να ρητορευουν και να βρισκουν χιλιους δυο (1002) τροπους για να καλυφθουν. Δλδ σε κανουν να λες "ρε πουστη τι σκατα που τα σκεφτονται ολα αυτα και τα λενε!".. Γιατι ειναι πολλοι το χουν κανει επαγγελμα αυτο και ειναι και πολυ καλοι σ' αυτο που κανουν μαλιστα!! Κατι σα δικηγοροι του εαυτου τους και δικαστες των αλλων ενα πραμα...

Αλλα στην τελικη εγω θα παω σπιτι μου και θα σκεφτω τι παει στραβα, (και αν οντως κατι παει στραβα θα προσπαθησω να το αλλαξω). Αυτος θα παει σπιτι του και το αλλο πρωϊ θα ναι ο ιδιος που ταν και χθες... Και αν συναντησει ξαφνικα στη ζωη του καμια μαλακια του στο δρομο να τον κοιταει, θα στριψει στο επομενο στενο για να την αποφυγει..

Δε λεω οτι οσοι ανηκουν στην πρωτη κατηγορια δεν πεφτουν ποτε στη δευτερη, ή οτι οι της δευτερης δεν περνανε να πουν ενα γεια στην πρωτη... Ουτε λεω "κοιταξτε εγω δεν ειμαι εγωιστικο ον".. Θα ταν χαζο να πω κατι τετοιο... (σ' αυτο το σημειο να πω οτι δε μ' αρεσει να προσπαθω να το παιζω αθωος περιστερος και να λεω οτι υπαρχουν παντα οι εξαιρεσεις, και οτι οχι δεν θεωρω πως ολα ειναι σταθερα και οπως τα λεω και μπλα μπλα μπλα.. Ναι μου τη βαραει πολυ να γραφω στο τελος ενος κειμενου οτι μπορει να κανω και λαθος. Αλλα δυστυχως δεν εννοειται αυτο, οποτε πρεπει να το γραψω...)

Στην τελικη δε ξερω αν πρεπει να χαρω για μενα που θα κατσω συνηθως παρεα με το προβλημα μου και θα πιασουμε κουβεντα, ή αν πρεπει να στεναχωριεμαι που ο αλλος θα πρεπει να στριβει συνεχεια στα στενα για να αποφευγει τον εαυτο του....




Υ.Γ αυριο που θα παρω τηλ στη forthnet να τους ρωτησω γιατι μου εχουν σακατεψει τη συνδεση μου... θα μου πουν "δε φταιμε εμεις", "φταιει ο οτε", ή "το καλωδιο σου ειναι πολυ μακρυ ή πολυ κοντο"... σταδιαλα μια Dota σαν ανθρωποι να παιξουμε δε μπορουμε...

Υ.Γ 2 ναι ειμαι ανορθογραφος και ξεχασα να βαλω τονους.... Αντε καληνυχτες τα λεμε!

~

Metallica Art!

~

Τις μέρες που μας πέρασαν το φονικό κουνέλι ήθελε λίγο να εξασκηθεί και σχεδίασε τα παρακάτω (με το τυχερό του λαγοπόδαρο)

Ελπίζω να σας αρέσουν...! (ναι, οι κιθάρες μοιάζουν λίγο με μπάσα, και ο Robert έχει ένα δάχτυλο λιγότερο, αλλά δε βαριέσαι :P)

Το Παράφωνο Αηδόνι Προτείνει: Faith No More!

~


Faith No More και μην ακούσω κουβέντα! Στις 10 Αυγούστου οι επανενωμένοι FNM επισκέπτονται για μια και μοναδική συναυλία τη χώρα μας. Το ερώτημα είναι: θα χωρέσει όλο τον τρελό γι' αυτούς κόσμο το Θέατρο Βράχων? Ε λοιπόν, αν το Θέατρο δεν είναι κατάμεστο απο κόσμο εκείνη τη μέρα θα αρχίσω πραγματικά να προβληματίζομαι για την μουσική παιδεία του Έλληνα. (χαχα αστείο ήταν αυτό, μέσος Έλληνας και μουσική παιδεία δε πάνε μαζί)

Επειδή όμως αυτό το αηδόνι δε μπορούσε να περιμένει την καλή του τύχη πότε (και αν) θα τους δει στην Ελλάδα, φρόντισε να τους δει απο πριν, στην Αυστρία! Οι FNM υπήρξαν και ο βασικός λόγος που κλείσαμε για το Nova rock Festival, δύο μήνες πριν, πριν ακόμα ανακοινωθεί πως οι FNM θα έρχονταν και στα μέρη μας...

Και εννοείται το χαρήκαμε όσο δε πήγαινε άλλο! Ορίστε, πάρτε λαχταριστό βιντεάκι που τραβήξαμε απο την εμφάνιση τους στη σκηνή!







Γιατί λοιπόν γουστάρουμε αυτή τη μπάντα? Ίσως γιατί οι κοστουμαρισμένοι κύριοι που είδατε πάνω μπορούν να μεταμορφώνονται απο μια μελωδική μπάντα που πειραματίζεται με jazz, funk ή ακόμα και hip hop, σε έξαλλους punk/thrash/hardcore metalheads, και όλα αυτά εκεί που δε το περιμένει κανείς.



Ή τουλάχιστον δε το περίμενε κανείς κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '80, όταν οι FNM κυκλοφορούσαν το "The Real Thing". Τα προηγούμενα χρόνια είχαν ήδη κυκλοφορήσει δύο πολύ ενδιαφέροντα άλμπουμ, τα "We Care A Lot" και το "Introduce Yourself". Αλλά αυτό που έγινε με το "The Real Thing" ήταν απλά το κάτι άλλο. Και ο λόγος ήταν φυσικά η ένταξη στο συγκρότημα της μορφής που ακούει στο όνομα Mike Patton. O Patton είχε δώσει απο παλιά δείγματα του αλλοπαρμένου στυλ του με τους Mr Bungle. Με το που εντάχτηκε στους FNM και ανέλαβε το γράψιμο των τραγουδιών και τα φωνητικά, η μπάντα έμελε να εκτοξευτεί και να μεταδώσει την δημιουργική τρέλα του Patton στο ευρύ κοινό.








Τι μουσική έπαιζαν τελικά οι κύριοι? Στις αρχές των '90ς, όταν απο τη μία μεσουρανούσαν τα hair/pop metal bands και απο την άλλη έκανε την εμφάνιση του το grunge κίνημα, το Real Thing μπέρδεψε πολύ κόσμο, που προσπαθούσε απεγνωσμένα να το εντάξει σε κάποιον μουσικό χώρο. Αρκετοί πιστοί στην "pure" μουσική ενοχλήθηκαν απο όλη εκείνη την ανάμιξη διαφορετικών - φαινομενικά - ηχοτροπίων. Τα πράγματα θα χειροτέρευαν ακόμα περισσότερο με το άλμπουμ που θα διαδεχόταν το Real Thing. Στο μεταξύ ο δίσκος είχε σημειώσει μεγάλη επιτυχία και είχε αποσπάσει και υποψηφιότητα για Grammy.



Οι FNM είχαν αποκτήσει μεγάλη φήμη (θετική όσο και αρνητική) και ο νέος τους δίσκος με το όνομα "Angel Dust" (του 1992) θα αποδείκνυε πως η έκρηξη του Real Thing μόνο τυχαία δεν ήταν. Για πολύ κόσμο το Angel Dust ανήκει στις κορυφαίες ροκ κυκλοφορίες όλης της δεκαετίας του '90. Ακόμα περισσότερο πειραματικό σε σχέση με το The Real Thing, και το πρώτο άλμπουμ που ο Patton είχε ουσιαστική συνεισφορά στη μουσική του κατεύθυνση, ο δίσκος παραμένει ως ένας απο τους "πολυπλοκότερους δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ απο μεγάλη εταιρία", όπως είχε πει τότε ένας κριτικός. Βασικά είναι απο εκείνα τα άλμπουμ που μου θυμίζουν το "London Calling" των Clash: δε γνωρίζει κανένα μουσικό στεγανό, συνδιάζοντας ένα σωρό διαφορετικά μουσικά είδη, παράγοντας ένα μοναδικό μουσικό αποτέλεσμα, και τελικά, κατορθώνει να γίνει διαχρονικό.

Το κλείσιμο της "αγίας τριάδας" των δίσκων των FNM έρχεται να συμπληρώσει με τον καλύτερο τρόπο το "King For A Day... Fool For A Lifetime", που για πολλούς die-hard fnm fans είναι και το αγαπημένο τους. Και είναι λογικό αυτό, καθώς περιέχει τραγουδάρες, όπως τα "Evidence", "Digging The Grave", "Just A Man" (μεγάλη αγάπη), ή το σαρωτικό "Cuckoo For Caca", το οποίο και τραβήξαμε επίσης live στο Nova Rock και το παρουσιάζουμε. :)







O τελευταίος τους δίσκος ήταν το "Album Of The Year" του 1997. Οι FNM μετά διέλυσαν με τα μέλη τους να ακολουθούν τους δικούς τους δρόμους. Μόλις ένα χρόνο πριν ο Patton δήλωνε πως αμφιβάλλει πολύ για την πιθανότητα κάποιας επανένωσης. Κι όμως! Οι FNM επανενώθηκαν και περιοδεύουν, αφήνοντας μας με ανοιχτό το στόμα, κάνοντας μας να καταλάβουμε για ποιό λόγο τόσοι και τόσοι καλλιτέχνες και μπάντες τους σέβονται απεριόριστα.

Προσωπκά, ανάμεσα στα τρία κορυφαία τους άλμπουμ μου είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω αγαπημένο, θα έλεγα ίσως το "The Real Thing", με ελάχιστη διαφορά απο τα άλλα δύο. Τους είδαμε, ήταν φοβεροί, ο Patton απλά ήταν μοναδικός, και είμαστε σίγουροι πως θα αφήσουν το ελληνικό κοινό με ανοιχτό το στόμα στις 10 του μήνα. Όσο αφορά εμένα, πολύ θα θελα να πετάξω και να τρυπώσω κάπως ως τη συναυλία (σαν πουλί που είμαι, χεχε) και να τους απολαύσω για δεύτερη φορά, αν και μάλλον δεν είναι το πιο πιθανό σενάριο. Δεν έχει σημασία όμως, τους είδαμε ήδη και τους χαρήκαμε. Ναι, είναι πολύ μεγάλη μπάντα. ;)

Φονικά Ακάραια, Πανδημίες και Δραματικά Ζώα

ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΓΥΡΩ ΜΑΣ.

ΣΤΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ. ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΘΡΟΝΕΣ ΠΟΥ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ. ΣΤΑ ΧΑΛΙΑ ΠΟΥ ΠΑΤΑΜΕ. ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΑ, ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΔΥΝΑΜΗ. ΣΥΝΤΟΜΑ, ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ.

Ναι, ο λόγος γίνεται για τα τρομερά, τα φοβερά ΑΚΑΡΑΙΑ. Εκείνα τα μικροσκοπικά και αόρατα στο μάτι ζουζούνια που βρίσκονται ολόγυρα μας και εμείς τα αγνοούμε. Πολλαπλασιάζονται ταχύτατα και εξαπλώνονται παντού. Δρουν υπογείως, ενώ εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι, και συνεχίζουμε τις φυσιολογικές ζωές μας.






Αλλά... τα ακάραια είναι εκεί. Είναι πάντα εκεί. Εκεί, εδώ, ΠΑΝΤΟΥ! Ω, άνθρωποι, πόσο αφελείς μπορείτε να είστε! Επειδή δεν μπορείτε να δείτε τον εχθρό νομίζετε πως δεν υπάρχει! Ενώ είναι εκεί δίπλα! Θέλατε να γίνετε παντοκράτορες της φύσης, και τώρα η φύση παίρνει την εκδίκηση της! Περιμένετε. Περιμένετε και θα δείτε! Τα ακάραια θα εξαπλωθούν, θα μεταλλαχτούν, θα καταλάβουν όλα σας τα σπίτια, θα σας πετάξουν έξω και θα μείνετε άστεγοι! Και δε θα σας φταίει καμία οικονομική κρίση, κανένα κράτος, καμία κυβέρνηση!

Θα φταίτε εσείς που δεν πήρατε τα μέτρα σας απέναντι στην ΑΟΡΑΤΗ ΑΠΕΙΛΗ.




Και ποιά θα μπορούσαν να είναι τα μέτρα αυτά απέναντι στα αόρατα στο μάτι ακάραια? Που τρυπώνουν πάνω στα υφάσματα και έπιπλα του σπιτιού σας?

Πολύ απλά: να αδειάσετε το σπίτι απο κάθε έπιπλο, απο κάθε ύφασμα. Να τα κάψετε όλα! Είναι απλό. Και έτσι θα ξεφορτωθείτε τα ακάραια μια για πάντα.



Ναι ανήσυχε για την υγεία σου αναγνώστη. Νιώθω το άγχος σου. Καταλαβαίνω την ψυχαναγκαστική ανάγκη σου να πλένεις 30 φορές τη μέρα τα χέρια σου και να φοβάσαι όποτε κυκλοφορείς έξω, μη τυχόν κολλήσεις και συ την πανδημία. Μπορώ να αισθανθώ την αγωνία σου κάθε φορά που κρέμεσαι απο την τηλεόραση, περιμένοντας να δεις τα νεότερα γύρω απο την εξάπλωση της γρίπης. Εξάλλου ποτέ δεν χωνεύαμε τα γουρούνια στη Rabbit Land. Χοίροι, πφ! Ορίστε, μόνο αρρώστειες ξέρουν να φέρνουν. Ενώ τα κουνέλια, άλλο πράγμα. Μέχρι και τυχερά λαγοπόδαρα βγάζουμε! Τα γουρούνια έχουν τυχερό γουρουνοποδάρι? Όχι! Ορίστε, μας έφεραν τη παλιογρίππη των χοίρων.


Και φυσικά δεν έχει καμία σημασία οτι η κοινή γρίππη απο παλιά σκοτώνει μισό εκατομμύριo ανθρώπων τον χρόνο. Ούτε έχει σημασία πως κάθε χρόνο προσβάλλονται απο φτηνές στη θεραπεία τους (για μας) ασθένειες εκατομμύρια ανθρώπων σε φτωχότερες χώρες του πλανητη, τις οποίες και δε μπορούν να θεραπεύσουν επειδή δεν τους παρέχονται τα κατάλληλα εμβόλια. Για τις οποίες δε γίνεται λόγος σε καμία τηλεόραση φυσικά.







Όχι, σημασία έχει ο δικός μας ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ. Και η αόρατη απειλή του. Που βρίσκεται παντού γύρω μας, και εξαπλώνεται ταχύτατα. Και φυσικά, η απειλή αυτή δεν αντιμετωπίζεται παρά ακουμπώντας γερά χρήματα στις εταιρίες που παράγουν τα φάρμακα για την αντιμετώπιση της. Πανικός για όλους. Θεραπεία για λίγους.

Λοιπόν, ακούστε να δείτε. Φροντίζουμε για την υγεία μας, και ό,τι χρειαστεί να κάνουμε (γενικότερα) το κάνουμε. Και φυσικά συμβουλεύουμε τον κάθε έναν να κάνει το ίδιο. Απο κει και πέρα όμως δε θα τρελαθούμε κιόλας, πολεμώντας τη σκιά μας, ψάχνωντας με μικροσκόπιο να βρούμε τα "ακάραια" κάτω απο τα σεντόνια. Και στην τελική, όπως έλεγε και ο μέγας George Carlin, καλή είναι και λίγη βρωμιά, και κανένα μικρόβιο. Σε κάνει πιο ανθεκτικό, λιγότερο ευπρόσβλητο με το παραμικρό.


Ας γίνει ό,τι γίνει λοιπόν. Εννοείται επικροτούμε τα μέτρα που παίρνονται σε δημόσιο επίπεδο. Ωστόσο, ας μη ξεχνάμε, πέρα απο την σωματική, υπάρχει και η ψυχολογική υγεία. Για την οποία δε βλέπω γιατρειά δυστυχώς, απέναντι στις πανδημίες άγχους και πανικού. :)



Αυτή εδώ είναι μια γελοιογραφία που έκανα πριν 2 μήνες, όταν είχε αρχίσει να ακούγεται μόλις η φάση με τη γρίπη των χοίρων. Λέτε να εκμεταλλευτώ τελικά την πατέντα με τη στολή και να ανοίξω κανένα εργοστάσιο τον χειμώνα? (κάνετε κλικ πάνω και ctrl και + για να την μεγενθύνετε και να τη διαβάσετε) :)







Αυτά λοιπόν, σας αφήνω με τα δραματικά ζώα (thanx Μίνα!). Αυτά μάλλον ξέρουν. Γιατί, η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω.....

NIN...

...και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Είδαμε και Νine Inch Nails λοιπόν, και κατά πάσα πιθανότητα κλείσαμε (?) το συναυλιακό μας καλοκαίρι με τον καλύτερο τρόπο. Δε θα πω πολλά. Ο ήχος ήταν απο τους καλύτερους που έχω ακούσει σε live, κρύσταλλο, και μάλιστα απο κείνα τα ακριβά κρύσταλλα, που αρέσκονται στο να σουφρώνουν οι διαρρήκτες. Η ατμόσφαιρα ήταν ιδανική με τον φωτισμό και τα εφέ, και το Θέατρο Βράχων αποδεικνύεται - άλλη μια φορά - ως μια απο τις ωραιότερες συναυλιακές φωλιές του τόπου. Έλειπε βέβαια το στοιχείο της έκπληξης απο το λάιβ, ίσως με τη μορφή κάποιου απροσδόκητου σέτλιστ, αλλά δε πειράζει, ήταν φοβερά έτσι κι αλλιώς. (και στην τελική δε μπορούν να είναι όλοι οι Cure :P)

Το ομορφότερο ίσως με το χθεσινό λάιβ για μένα ήταν ο τρόπος που προέκυψε. Άλλες συναυλίες τις προσχεδιάζεις απο καιρό. Παίρνεις εισιτήρια, βρίσκεις παρέα, ετοιμάζεσαι. Άλλες προκύπτουν σχεδόν την τελευταία στιγμή. Είναι σα να τρως μια λαχταριστή πίτσα (ή βάλτε όποιο φαγητό γουστάρετε τέλος πάντων). Μπορεί να την έχεις παραγγείλει απο ώρα και να την περιμένεις. Ή μπορεί να χτυπήσει η πόρτα και να έρθει μια καλή παρέα και να στη φέρει εκεί που δε το περίμενες. :)

...Αν και αυτή τη φορά μπήκαμε "κανονικά" στο Θέατρο Βράχων, τι να γίνει. :P

Τις επόμενες μέρες ακολουθεί μεγάλη ανασκόπηση-αναπόληση απο την κορυφαία συναυλιακή εμπειρία του καλοκαιριού, που δεν ήταν άλλη απο το Novarock Festival στην Αυστρία, ένα μήνα πριν, με ωραία και πλούσια βιντεάκια. Για την ώρα ένα χθεσινό βίντεο απο τους NIN. Παραβλέψτε τον μετριο (δυστυχώς) ηχο του βίντεο, και απλά ΝΙΩΣΤΕ την πώρωση. :P






ΥΓ - Το blog κλείνει ένα μήνα! Τα ζώα στη Rabbitland σήμερα το γιορτάζουν με χορούς και μουσικές! Οι παπαγάλοι τινάζουν τα φτερά τους, τα λιοντάρια κυλιούνται ανέμελα στο έδαφος, τα τρωκτικά τρίζουν χαρούμενα τα δόντια τους. Τελικά δεν ήταν κι άσχημη η όλη φάση με το blog. Ευχαριστώ όσους αφιερώνουν λίγο χρόνο διαβάζοντας το, τόσο επώνυμα, γράφοντας τα σχόλια τους, όσο και τους ανώνυμους. :)

~

A Day At The Museum

~
Όμορφη μέρα σήμερα. Έβραζες αβγό στο πεζοδρόμιο. Τέτοιες μέρες είναι κατάλληλες για μπανάκι στη θάλασσα... ναι, κλασικές αξίες. Άραγμα σε μια απαλή σκιά, βουτιές στο δροσερό νερό, παρακολούθηση του κόσμου στην παραλία, μια γενικότερη παράλυση της σκέψης, απλά λιώσιμο. Ναι, είναι ωραία στη θάλασσα!

Εμάς πάντως η θάλασσα έπεφτε μακριά και προτιμήσαμε το νέο Μουσείο της Ακρόπολης. :P


Πρώτη φορά πάω σε μουσείο (σε Ελλάδα και εξωτερικό) και περνάνε τα πράγματα σου απο έλεγχο λες και βρίσκεσαι στο αεροδρόμιο. Έπειτα όλη αυτή η υστερία με τη λήψη φωτογραφιών. Αφού αμα δεν έχουν φλας - ως γνωστόν - οι φωτογραφίες ή τα βίντεο δε προκαλούν κανένα πρόβλημα. Τακτική του μουσείου θα πει κανείς. Οκ, δεκτό. Μόνο που αν θυμάμαι καλά, η στάση αυτή αποφασίστηκε στην πορεία, τον πρώτο καιρό οι φωτογραφίες κλπ επιτρέπονταν κανονικά. Δε θυμάμαι την αιτία αυτής της αλλαγής...

Και αν νομίζετε πως αυτό που λέω για "υστερία" είναι υπερβολικό, τι θα λέγατε γι' αυτό το επεισόδιο που είδα μπροστά μου: τουρίστρια πάει να φωτογραφίσει τη θέα απο τα μεγάλα τζάμια του μουσείου. Τη θέα, όχι τα εκθέματα, ούτε το μουσείο. Και πετάγεται ο φύλακας και της λέει πως απαγορεύονται οι φωτογραφίες. Τι απαγορεύεται ακριβώς ρε άρχοντα δηλαδή? Να τραβάει κανείς τα σπιτάκια που απλώνονται γύρω απο τον βράχο?

Σε κάποια φάση πλησιάζει ένας κύριος και μένα. "Excuse me, photos are not allowed". Του απαντώ: "Ι wasn't taking a photo, but a video". "Either", μου λέει. Όμορφος διάλογος στα αγγλικά ανάμεσα σε δύο Έλληνες. :P


Κατα τ' άλλα... Η παροδική είσοδος του ενός ευρώ είναι απλά η είσοδος που θα πρεπε να έχουν όλα τα μουσεία, όχι παροδικά, αλλά συνέχεια! Ο φωτισμός με τα τεράστια παράθυρα ήταν ο κατάλληλος, τέτοιος που αρμόζει σε ένα μουσείο που σέβεται τα εκθέματα του, και η θέα έξω πολύ όμορφη. Γενικά, ωραίο κλίμα. Η παρέα μου βρήκε ασύμφωνο πάντως το κτίριο του μουσείου με την περιοχή και τα εκθέματα. Ψυχρό. Προσωπικά, μου άφησε ουδέτερη εντύπωση πάντως, ούτε κρύο ούτε ζέστη.

Ίσως γιατί παρατηρούσα τις τουρίστριες με τα κοντά σορτσάκια και τα μίνι. Τελικά το καλύτερο μέρος μετά την παραλία για να δεις μαζεμένο ωραίο γυναικείο πληθυσμό το καλοκαίρι είναι ένα μεγάλο μουσείο! Το οποίο είχε και πολύ όμορφο... πάτωμα (θα συμφωνεί ο σύντροφος Γέoργ :P). Πολύ ωραίο κλίμα, μα την αλήθεια.



Α ναι, τα εκθέματα. Ήταν κι αυτά. :P. Εντάξει, αγαπάμε αρχαιολογία και μας συναρπάζει ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός (όπως και πολλοί άλλοι πολιτισμοί φυσικά). Τα εκθέματα του Παρθενώνα σίγουρα βρήκαν έναν πολύ καταλληλότερο χώρο στο νέο μουσείο σε σχέση με το μικρούλι παλιό. Παρατηρούσα χαρακτηριστικά τα αγάλματα με τις Κόρες (όχι, η φωτό δίπλα δεν είναι δική μου :P). Ντυμένες μεν, σε σχέση με τους Κούρους, αλλά ρε γαμώτο... Ήταν μάστορες οι αρχαίοι γλύπτες, ήξεραν να τονίζουν τις γυναικείες καμπύλες όπως εκείνες διαγράφονται κάτω απο τα υφάσματα! Αναρωτιέμαι αν ήταν όντως έτσι "καλλίπυγες" οι αρχαίες Ελληνίδες. Κοράκλες, τι κόρες.

(συγγνώμη, οι τουρίστριες φταίνε)






Ήρθε η ώρα. Κλείνω με ένα αποκλειστικό ντοκουμέντο, που θα επιφέρει σάλο! Ίσως και το κλείσιμο αυτού εδώ του ηρωικού μπλογκ, που θα έχει πέσει μαχόμενο στον βωμό της αλήθειας! Ναι λοιπόν, αυτή τη φωτό που βλέπετε κάτω την τραβήξαμε με κίνδυνο της ζωής μας! ΙΔΟΥ σε τι καρέκλες καθόταν ο κόσμος στο μουσείο για να δει τις προβολές των βίντεο!!!




Τι να πούμε, σεβασμός. Πολύχρωμες καρέκλες ζελεδάκια. :P

(εντάξει, ok, αυτό ήταν στο ισόγειο βασικά, όχι στο κύριο τμήμα που προβάλονταν τα βίντεο - αν και θα πρεπε, θα έδινε μια νοστιμότερη όψη στο μουσείο :P )


Αυτά λοιπόν τα ολίγα! Ωραία ήταν. ;)

~

Το παράφωνο αηδόνι προτείνει: Dredg

Γεια σας! Το παράφωνο αηδόνι επέστρεψε για να γκαρίσει στ' αυτιά σας!

Η πρώτη μας πτήση αφορούσε ένα alternative συγκρότημα που έγινε μεγάλο στα '90ς. H δεύτερη μας πτήση μας πηγαίνει στα 'οος και σε ένα alternative συγκρότημα που έχει όλες τις δυνατότητες να γίνει μεγάλο τον καιρό που είναι μπροστά μας... Αν και η εμπορική απήχηση δεν έχει σημασία εδώ. Η μπάντα αυτή, σε καλλιτεχνικό επίπεδο, έχει ήδη κατορθώσει να γίνει μεγάλη... Ο λόγος για τους αμερικανους Dredg.




Πριν λίγες βδομάδες είχα την τύχη να τους δω live. Πραγματικά, το συναίσθημα που σου προκαλούσε αυτή η μπάντα ήταν πάρα πολύ έντονο. Η μουσική τους σε ταξιδεύει και σε μαγεύει με τη μελωδικότητα της. Χάνεσαι μεσα της. Το υποψιασμένο alternative κοινό στην Ελλάδα τους γνωρίζει, όσοι δε τους ξέρουν τους μαθαίνουν σιγά σιγά... και πιστεύω θα τους μάθουν ακόμα περισσότεροι στο μέλλον, καθώς η μπάντα αυτή ανεβαίνει σκαλοπάτια απο δίσκο σε δίσκο... Το τραγούδι που ακολουθεί ονομάζεται "Information", είναι απο τον τελευταίο τους δίσκο, και είναι κομματάρα. Αξίζει να προσέξετε τους πολύ όμορφους στίχους, παράλληλα με τη μουσική...


You're suffering, feel your pain
Allow me to be your sponge
Cause I can absorb your sorrows
I'm the one
Fire may rain down on you,
but I'll be your water
Waves may crash on you,
but I'll be your land
Cause I want to give you
just a temporary bliss
Just a little bit, just a little bit
A little more information
To add to my confusion
To add to the frustration
I don't need it......






Ουσιαστικά οι Dredg υπάρχουν απο τα μισά των '90ς. Ο πρώτος τους όμως δίσκος, με το όνομα Leitmotif, κυκλοφόρησε to 1998. Το πρώτο μεγάλο άλμπουμ τους υπήρξε το El Cielo του 2002, με το οποίο και έγιναν περισσότερο γνωστοί. Πιο πολύ art rock και progressive παρά alternative στις αρχές, οι Dredg είχαν ήδη αρχίσει να αποκτούν το κοινό τους. Τα άλμπουμ τους παρουσιάζουν ενδιαφερον όχι μόνο μουσικά, αλλά και για ολοκληρωμένα concept τους (το El Cielo ασχολείται με το φαινόμενο της παραλυσίας του ύπνου, με αναφορές στον Νταλί και περιέχοντας γράμματα ασθενών που βίωναν αυτή την κατάσταση, στη θέση των στίχων).

To τρίτο τους άλμπουμ υπήρξε για μένα και το καλύτερο τους ως τότε. Περισσότερο άμεσο και με εντονότερα τα alternative στοιχεία, το Catch Without Arms του 2005 ήταν και το πιο πετυχημένο άλμπουμ τους, μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τι να πούμε για κομμάτια όπως το "Bug Eyes", το ομότιτλο, το "Matroshka", ή το "Sang Real", το οποίο και ντύσαμε (εμείς τα ζώα :P) σε ένα βιντεάκι, που το παρουσιάζουμε στο τέλος του κειμένου. :)



Μόλις εναμιση μήνα πριν κυκλοφόρησε το The Parriah, The Parrot, The Delusion. Ήδη υπάρχει κόσμος που το θεωρεί άλμπουμ της χρονιάς. Ο δίσκος περιέχει λίγο πολύ 18 τραγούδια (!) και το ένα είναι καλύτερο απο το άλλο. Μιλάμε για δισκάρα, η οποία ανέδειξε τρία singles ως τώρα. Με τον δίσκο αυτό οι Dredg μετατρέπονται για μένα σε ένα απο τα κορυφαία alternative σχήματα των τελευταίων χρόνων, του οποίου η ανοδική πορεία μόνο ελπίδα μου δίνει για ακόμα καλύτερα πράγματα στο μέλλον! Αν ακούτε alternative rock λοιπόν, γουστάρετε ταξιδιάρικα γενικά ακούσματα, και δεν έχετε ακόμα τσεκάρει αυτό το άλμπουμ, να το κάνετε άμεσα!

Αυτά λοιπόν, πάω να πετάξω παρέα με τον φίλο μου που διακοσμεί το εξώφυλλο του δίσκου.....

Διάλειμμα για Διαφημίσεις

Καλησπέρα σας. Εμείς εδώ στη μικρή μας Κουνελοχώρα συνειδητοποιήσαμε πως τελικά το blog έχει ανάγκη απο διαφημίσεις. Γιατί στην τελική, και τα ζώα χρειάζονται λεφτά. Πως να συντηρηθεί ο κήπος? Σκεφτείτε τα έξοδα για την ανανέωση του νερού στις πισίνες, το κλάδεμα των δέντρων, την περιποίηση των ζώων. Όλα κι όλα. Τα ζώα μοιάζουν στους ανθρώπους όχι μόνο στις βιολογικές ανάγκες, αλλά και στη θέληση για ΧΡΗΜΑ.

H Κουνελοχώρα ανακοινώνει με χαρά λοιπόν τη συνεργασία της με ορισμένες απο τις μεγαλύτερες διαφημιστικές εταιρίες του ΚΟΣΜΟΥ. Και χωρίς να χρονοτριβούμε, μπαίνουμε κατευθείαν στο ψαχνό! Σας παρουσιάζουμε μια λίστα απο προιόντα για όλα τα γούστα! Και για να μη νομίζετε πως σας δουλεύουμε, να πούμε πως οι διαφημίσεις είναι αληθινές, πέρα για πέρα!

Απλά... είναι λίγο παλιές. Χεχεχε!

Έτοιμοι? Ο κατάλογος με τα προϊόντα μας έχει ως εξής:


1) Πλυντήρια Eskimo. Επιτέλους, τώρα πια η νοικοκυρά (την οποία βλέπουμε στη φωτό με μοντέρνο σακάκι και μεγαλοπρεπή μαντίλα) μπορεί να "πλένει και να μη τη μέλει", ακόμα και εκτός σπιτιού!

Ένα βήμα πριν τον φεμινισμό.







2) Ρούχα σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας. Συγκεκριμένα, προτείνουμε καθημερινά, νεανικά ενδύματα όπως "ταγιέρ σε ποπλίν", "μαντώ σε καμπορντίν" και "ανσαμπλ σε κρεπ" (ορίστε?). Θα τα βρείτε μόνο στο ΜΙΝΙΟΝ!









3) Νέα ραδιομαγνητόφωνα Phillips - κλικ και ακούστε τη διαφορά! Τώρα πια μπορείτε να πετάξετε εκείνο το παλιό γραμμόφωνο! Με μπαταρία, ενσωματωμένο μικρόφωνο, αυτόματο στοπ της κασέτας, κοντέρ, μιξάζ, αυτόματη εγγραφή, και άλλα! Επιτέλους, μπορείτε να ακούτε τα τελευταία χιτ των "Άμπα" με ήχο πεντακάθαρο, όπως σας αξίζει! Γκι μι γκι μι γκι μι.









4) Τηλεοράσεις τελευταίας τεχνολογίας CONTINENTAL. Η εικόνα βασικά μιλάει απο μόνη της. Πιάνει έγχρωμες εκμπομπές και τις μεταδίδει πολύ καθαρές ασπρόμαυρες (βέβαια).

Αλίμονο κιόλας δηλαδή.







Η συγκεκριμένη διαφήμιση είναι των αρχών της δεκαετίας του '70, και ενώ έγχρωμη τιβί υπήρχε στην Ευρώπη εδώ και καμιά δεκαετία, στην Ελλάδα (ΒΕΒΑΙΑ) είχαμε ασπρόμαυρες.


5) Πλυντήρια πιάτων Miele! Εντάξει, η νοικοκυρα πλέον μπορεί να κάνει πάρτυ. Πλυντήρια με μεγάλη αντοχή στον χρόνο - "όλη σας τη ζωή", όπως λέει η διαφήμιση.








Όχι, η εικόνα ΔΕΝ προέρχεται απο βιβλίο κάποιου τεχνικού. ΕΙΝΑΙ η διαφήμιση! Βλέπετε, πριν καταλάβει τις διαφημιστικές εταιρίες η μανία με τα εφέ, όπου τα πολλά λόγια ήταν φτώχεια, έκαναν το ακριβώς αντίθετο: μιλούσαν ασταμάτητα! Έπρεπε ο άλλος να αποσυναρμολογήσει το πλυντήριο και να στο περιγράψει ως και την παραμικρή του λεπτομέρεια! Και αν δε καταλάβαινες όλες αυτές τις πολύπλοκες εικόνες και τους χαρακτηρισμούς - τόσο το καλύτερο! Η διαφήμιση είχε πετύχει το στόχο της: να εντυπωσιάσει.




6) Κολώνιες "ΤΗΑΤ ΜΑΝ". Για τον άντρα που αισθάνεται, που είναι πετυχημένος! Σκέψου πόσο πολύ ΑΝΤΡΑΣ νιώθεις όταν πας στο μπακάλικο και λες με αγέρωχο ύφος "φέρε ωρε μια ΔΑΤ ΜΑΝ". Τη χρησιμοποιούν οι προσωπικότητες της εποχής μας! - γιατί όχι και συ.


Και όπως προσέξατε (κάντε κλικ στην εικόνα για να δείτε), πάνω δεξιά δεσπόζει η αινιγματική ομολογουμένως λέξη: ΑΛΕΚΤΩΡ. Λοιπόν, τώρα είμαστε στα βαθιά. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό? Κάποιο ασυνείδητο μήνυμα ίσως, απο κείνα που βάζουν στις διαφημίσεις, για να τις κάνουν πιο ελκυστικές? Γιατί αλέκτωρ, ΚΟΚΟΡΑΣ κοινώς. Για πείτε, τι μπορεί να συμβολίζει, και ποιά η σχέση του με την κολώνια? Πολύ μας έχει προβληματίσει....



7) Ακολουθεί ένα προιόν που λίγο πολύ οι πάντες ανέκαθεν είχαμε ανάγκη. ΣΤΙΒΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΤΑ ΡΟΥΧΑ. Ναι, είναι το νέο Ηλεκτρικό Στιπτήριο CALOR! Κουζίνα έχεις, ψυγείο έχεις, πλυντήριο έχεις. ΣΤΙΠΤΗΡΙΟ έχεις?

Επιτέλους, με το επαναστατικό αυτό προιόν μπορούμε πια να νιώθουμε πλήρεις, και να αράξουμε αναπαυτικά στην πολυθρόνα μας, αφήνοντας το να ΣΤΙΨΕΙ για εμάς.







Αντε, καααααααλο-ρ στίψιμο λοιπόν!!



8) Και μια που αράζουμε αναπαυτικά στην πολυθρόνα, ε, πρέπει να το απολαύσουμε! Με τζιν ΜΕΛΡΟΖ και βότκα ΣΑΜΟΒΑΡ! Όσο κατεβαίνει το μπουκάλι, τόσο ανεβαίνει το κέφι!







Μιλάμε για πολύ κέφι όμως. Όπως φαίνεται απο την ανεπιτήδευτη έκφραση του άντρα στη φωτογραφία! Μα καλά, πόσο πιο πηγαία κεφάτος μπορεί να φαίνεται κάποιος? (αυτός ή 1) σφίγγεται να μη του ξεφύγει καμία, ή 2) κρατιέται να μη γελάσει με τη σκέψη "πόσο γελοίο είναι αυτό που κάνω", ή 3) σκέφτεται κάτι ύπουλο, ή 4) ήπιε όντως βότκα και κρατιέται να μη ξεράσει απο αηδία, δεν εξηγείται αλλιώς - επίσης η τύπισσα δίπλα μάλλον τον έχει πάρει χαμπάρι).


9) Και τώρα ήρθε η ώρα να εκτοξευτούμε στ' αστέρια. Η ακόλουθη διαφήμιση αφορά το ΣΤΥΛΟ ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΙΣΕ 1.000.000 ΔΟΛΛΑΡΙΑ ΣΤΗ ΝΑΣΑ. Ναι, μιλάμε για το ΣΤΥΛΟ ΦΙΣΕΡ, το επίσημο στυλό των αστροναυτών!







Και φυσικά, όπως αναφέρει η διαφήμιση, μπορείτε με το μοναδικό αυτό στυλό να γράψετε ΟΡΘΙΑ, ΠΛΑΓΙΑ Ή ΑΝΑΠΟΔΑ. Κάτι που συχνά μας συμβαίνει εξάλλου, να θέλουμε να γράψουμε ενώ είμαστε ανάποδα (με το κεφάλι κάτω, τα πόδια ψηλά), και να μην υπάρχει ένα στυλό κατάλληλο γι' αυτό! Πόσες φορές δεν έχουμε όλοι βρεθεί σε παρόμοια θέση? Επιτέλους, με το στυλό φίσερ μπορούμε να γράφουμε ελεύθερα, και να μη περιορίζουμε τον εαυτό μας στην... κομφορμιστική όρθια στάση.


10) Τι γίνεται όμως για τις στιγμές που είμαστε... κοντά? ... Πολύ κοντά? Και - για να το κάνουμε ακόμα πιο βαρύ - πείτε πως έχουμε φάει τζατζίκια και η ανάσα μας ζέχνει. Πως θα ρίξουμε το φλερτ τότε? Οκ, μία λύση είναι να το ταίσουμε κι αυτό με τζατζίκια, και έτσι δε θα καταλάβει τη διαφορά. Αλλά ακόμα πιο ασφαλής λύση είναι... να πλύνουμε τα δόντια!

Με οδοντόκρεμα ΚΛΟΖ ΑΠ κυρίες και κύριοι! Ιδού!








11) Και μια που η κουβέντα πήγε στο τόσο φυσικό αυτό χαρακτηριστικό της... ανθρώπινης μυρωδιάς, απολαύστε παρακαλώ την κάτω ΤΙΜΙΑ διαφήμιση:








Όπως σωστά τονίζει η διαφήμιση, παντού και πάντα (γιατί μόνο τον χειμώνα?) υπάρχει ο κίνδυνος της Κ.Ι.. Κοινώς, της ιδρωτίλας βρε αδερφέ, ή αλλιώς της "Κακοσμίας του Ιδρώτα". Αλλά επειδή εδώ μιλάμε για επιστημονικές διαφημίσεις (όχι παίζουμε), Κ.Ι. είναι η επιστημονική ορολογία του φαινομένου. Και φυσικά η Κ.Ι. μπορεί να καταλάβει τους πάντες. Στο τρένο, στη δουλειά, στο σχολείο, παντού υφίσταται ο κίνδυνος της Κ.Ι. Πόσες φορές δεν αναρωτηθήκατε για κάποιον: "πω, πρέπει να έχει Κ.Ι."...

Ευτυχώς, το πρόβλημα ήρθε να επιλύσει μια για πάντα το σαπούνι Ρεξόνα, το οποίο περιέχει ΔΕΟΣΤΕΡΑΛ. Ναι, καλά ακούσατε. DEOSTERAL vs K.I. in The Battle of the Fallen Bodies... and the winner is DEOSTERAL! Πείτε αντίο στην Κ.Ι.!

K.I.I.T.H.O.F.U.P.T.O.D.K.E.E.P.N.A.K.


12) Είμαστε παρφουμαρισμένοι, καθαροπλυμμένοι, φρεσκοσιδερωμένοι... αλλά και κομψοί, ντυμένοι πάντα με την τελευταία λέξη της μόδας. Πριν προτείναμε ορισμένα γυναικεία συνολάκια, πάρτε και μερικά αντρικά. Μάλιστα, Mάλλινα.







13) Και προχωράμε στην επόμενη διαφήμιση. ΤΣΙΓΑΡΑ ΡΗΓΑΣ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ. Θεωρητικά, η διαφήμιση αυτή δεν έχει κάτι άξιο αναφοράς - πέρα απο το οτι αναφέρεται στην κορυφαία μάρκα τσιγάρων φυσικά. Ωστόσο, προσέξτε το λευκό πλαίσιο κάτω, που λέει με μαύρα γράμματα "ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ". Σας θυμίζει κάτι? Ε λοιπόν, μπορώ να σας πω με βεβαιότητα πως το στήσιμο αυτό της διαφήμισης είναι το ΙΔΙΟ που χρησιμοποιήθηκε 20 χρόνια μετά, με το ίδιο λευκό πλαίσιο χαμηλά και τα ίδια μαύρα γράμματα.








Μόνο που αντί για "Παπαστράτος" αυτή τη φορά έλεγε "ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ".


14) Άλλη μια ευγενική προσφορά προς την νοικοκυρά. ΑΤΡΙΧ, η μοναδική κρέμα χεριών που προστατεύει και ταυτόχρονα διατηρεί τα χέρια φρέσκα και κομψά! Παρακαλώ, προσέξτε τις εικόνες πάνω απο το κείμενο:








Προσοχή, λέει, αυτές οι δουλειές καταστρέφουν τα χέρια σας! Και δίπλα στις καθημερινές εργασίες του πλυσίματος των πιάτων, του καθαρίσματος, της μαγειρικής κλπ, παρατηρούμε στην πάνω δεξιά γωνία και την... εκτέλεση χημικών πειραμάτων! Λοιπόν, για δες, φαίνεται πως ήταν προχωρημένες οι νοικοκυρές τότε. Δε τους αρκούσε το συνηθισμένο συγύρισμα του σπιτιού και η μαγειρική. Έκαναν και πειράματα! Τουλάχιστον αυτό φαίνεται να υποστηρίζει η διαφήμιση, παρουσιάζοντας τα πειράματα μαζί με τις υπόλοιπες καθημεριμές εργασίες.



15) Μια που ζούμε δύσκολους καιρούς, με γρίππες, αρρώστειες και τα συναφή, δεν έχετε πλέον παρά να πάρετε... το FRA! Όχι το NRA (national rifle association), μη μπερδεύεστε.






To FRA.... Και πείτε αντίο στις αρρώστειες! Το FRA θα φροντίσει να εισβάλλει μέσα στον οργανισμό και οπλισμένο με τις ειδικές του ικανότητες να ξεπαστρέψει μια για πάντα τα μικρόβια! (ναι λοιπόν, οι ομοιότητες με τον NRA, τον γνωστό οργανισμό για την κατοχή όπλων, είναι αρκετές, αν και στην περίπτωση του δεύτερου η αρρώστεια είναι αγιάτρευτη).


16) Ω, τι έκανε το άτακτο παιδί! Τη λέρωσε τη πετσέτα, πάει! Τι να κάνουμε τώρα? (πέρα απο το να κοιτάξουμε την κάμερα με ηλίθιο, γλαρωμένο ύφος).

Πόσες φορές δεν έχουμε όλοι βρεθεί σε αυτή την κατάσταση? Και πόσες φορές δε μας έσωσε το μοναδικό, το διαχρονικό όσο ελάχιστα προιόντα του κόσμου, το ανεπανάληπτο ΟΜΟ.






(τη φάρσα τη θυμάστε? Που έπαιρνε ο άλλος τηλέφωνα σε σπίτια και έλεγε πως είναι απο την τηλεόραση και πως αν πουν 3 φορές τη λέξη "ΟΜΟ" κερδίζουν βραβείο? Και έλεγαν οι νοικοκυρές "ομο ομο ομο" και αυτός απαντούσε "παρ' τον π**τσο μου και δρόμο).


17) Η επόμενη διαφήμιση μιλάει απο μόνη της. "ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΝΑ ΣΙΔΕΡΩΝΗΣ", το εμπνευσμένο όνομα αυτού του επαναστατικού σπρέυ για το σιδέρωμα! Βασικά ό,τι και να πούμε εδώ είναι λίγο. Σε ευγνωμονούμε, ναι.








18) Τώρα που το επίπεδο καλτίλας έχει φτάσει σε προχωρημένο σημείο, ήρθε πια η ώρα να σας παρουσιάσουμε και το σπουδαιότερο, το μεγαλύτερο ίσως απο όλα τα προιόντα μας: ΨΙΤ, TO ΣΠΡΕΥ ΠΟΥ ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΙ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΙΠΑΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΑΛΛΙΩΝ.








Αυτό, ναι. Ποιός λούζεται στην τελική? Νερά και σαπούνια και βλακείες. Και χρόνο παίρνουν,και τσούζουν τα μάτια, και, και. Ενώ με ένα ψέκασμα του ΨΙΤ μπορείτε να διώξετε τη ΛΙΓΔΑ απο πάνω σας στο άψε σβήσε! Και μπορείτε να το πάρετε παντού μαζί σας, στη δουλειά, στα ψώνια, στην έξοδο. Τέρμα λοιπόν στο λούσιμο! Προσοχή στις οδηγίες όμως ε. Όπως λέει, "το βουρτσίζω καλά με πυκνή βούρτσα για να φύγει το ΨΙΤ και το ΛΑΔΙ". Το λάδι, ναι. Τόσο καλά.






19) Τι μένει? Ένα ακόμα άρωμα, για τα δύο φύλα αυτή τη φορά. Και το όνομα αυτού: ΜUM ΠΕΡΦΙΟΥΜ ΣΠΡΕΥ. Το μοναδικό άρωμα - αποσμητικό για όλο το σώμα και για όλες τις εποχές! Και τις πέντε.


Προσέχτε όμως, κοιτάξτε χαμηλά στη διαφήμιση. Εδώ έχουμε και μια εκπληκτική προσφορά: Με κάθε μεσαίο Mum Περφιούμ Σπρέυ και 9 επιπλέον δραχμές παίρνετε δώρο... ένα ΨΙΤ!


Η Επιστροφή του ΨΙΤ λοιπόν! Σας λέγαμε πως πρόκειται για επαναστατικό προιόν! Με κάθε ΜΟΥΜ κι ένα ΨΙΤ! Προλάβετε!








20) Φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος.... Τι μένει λοιπόν? Έχουμε ντυθεί, έχουμε φρεσκαριστεί, βγάλαμε από πάνω μας το λάδι, έχουμε ψεκαστεί (όσο δε πάει άλλο), βγήκαμε, ήπιαμε (βότκα απο κείνη του κεφιού), τι μένει? Φυσικά η επιστροφή σπίτι με το μεθυσμένο ταίρι... έφτασε η ώρα για τις πολύ προσωπικές στιγμές.

Για να εντυπωσιάσετε το ταίρι σας λοιπόν όταν θα αρχίσετε να πετάτε τα ρούχα σας, προτείνουμε ΕΣΩΡΟΥΧΑ ΑΤΘΙΣ. Προσοχή: Αυτά τα σώβρακα και οι φανέλες δεν είναι όπως τα υπόλοιπα σώβρακα και φανέλες! Αυτά εδώ είναι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ. Μάλιστα. Κορυφαίοι ανα τον κόσμο επιστήμονες εργάστηκαν όλοι μαζί για να σας δώσουν... αυτό το αποτέλεσμα:





Δέος λοιπόν. Δέος για τα προιόντα μας....


Ξεκινήστε τώρα τις παραγγελίες! Τα προιόντα παραθέτονται κάτω σε κατάλογο, και το νούμερο του κάθε προιόντος αντιστοιχεί στον κωδικό του. Οι αγορές γίνονται λέγοντας τον κωδικό του προιόντος. Ευχαριστούμε για την προτίμηση σας!!!


1) Πλυντήριο Eskimo, "πλένω και δε με μέλει"
2) Χειμωνιάτικα Συνολάκια για γυναίκες, απο το ΜΙΝΙΟΝ
3) Ραδιομαγνητόφωνο Phillips (καιρός να πετάξετε εκείνο το mp3)
4) Ασπρόμαυρες (βέβαια) Τηλεοράσεις Continental
5) Πλυντήρια Πιάτων Miele (τα συναρμολογείτε μόνοι σας)
6) Κολώνια ΔΑΤ ΜΑΝ (αλέκτωρ... μη ξεχνιόμαστε....)
7) Ηλεκτρικό Στιπτήριο Calor
8) Τζιν ΜΕΛΡΟΖ και Βότκα ΣΑΜΟΒΑΡ, για ατελείωτο κέφι
9) Στυλό Φίσερ, το στυλό του ενός εκατομμυρίου! 10) Οδοντόκρεμα ΚΛΟΖ ΑΠ, για τις πολύ κοντινές καταστάσεις
11) Σαπούνι Ρεξόνα, για την αντιμετώπιση της Κ.Ι.
12) Μάλιστα Μάλλινα αντρικά Ενδύματα
13) Τσιγάρα Ρήγας Παπαστράτος (όταν τα τσιγάρα... δεν έβλαπταν την υγεία :P)
14) Κρέμα Χεριών Άτριξ (για το σπίτι και το εργαστήριο)
15) FRA, Αντιγριππικό Σπρέυ!
16) Καθαριστικό ΟΜΟ, το Ένα και Ανεπανάληπτο
17) Σπρέυ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΝΑ ΣΙΔΕΡΩΝΗΣ
18) ΨΙΤ, το Σπρέυ που απομακρύνει τη λιπαρότητα των μαλλιών!
19) Αποσμητικό MUM ΠΕΡΦΙΟΥΜ ΣΠΡΕΥ (και δώρο ΨΙΤ)
20) Σωβρακοφανέλες ΑΤΘΙΣ, για να αναδείξετε τον αντρισμό σας.




ΥΓ - Ελπίζω να το διασκεδάσατε όσο εγώ. Οι διαφημίσεις προέρχονται απο παλιά περιοδικά "Ταχυδρόμος", κυρίως των αρχών της δεκαετίας του '70, που σκάναρα ο ίδιος. Η παλιότερη ήταν του 1968 και η πιο καινούργια του 1977. :)

Mmm, Chocolate!

Time to get back to business!

Σας έχω πει πόσο αγαπάω τη σοκολάτα, ε? Όπως όλοι μας. :) Εδώ λοιπόν ένα σχέδιο που έκανα μόλις πριν 10 μέρες, με θέμα... τη σοκολάτα φυσικά. :P




(πατήστε ctrl και + όταν την ανοίξετε για να τη μεγενθύνετε)