Στιγμές...

Όχι, δεν αναφέρομαι σε όλες τις στιγμές... αλλά σε κάποιες, μεμονωμένες, απο κείνες που συμβαίνουν που και που. Απο κείνες που η συχνότητα τους είναι αραιή, σαν το χιόνι μες στον Μάρτη, και που η σπανιότητα τους τις κάνει τόσο ξεχωριστές και ιδιαίτερες...

Είναι κάποιες στιγμές που μπορούν να απαλύνουν στενοχώριες, και να διώξουν τον σκεπτικισμό, ακόμα και να τον εξαλείψουν, ως δια μαγείας. Σα μαγικό βοτάνι στη πληγή, σαν ένα ξόρκι που πέτυχε και γέμισε τα πάντα με χρώματα, εκεί που πριν έβλεπες μονάχα γκρίζα.

Τότε μάλιστα φτάνεις να σκεφτείς πως όλες οι ταλαιπωρίες, όλα τα άσχημα, όλες οι ατυχίες, ενδεχομένως και να είχαν κάποιο νόημα... καθώς οδήγησαν σε εκείνη τη στιγμή, τη στιγμή που έκανε την επώδυνη τους ανάμνηση μεμιάς να μοιάζει τόσο μακρινή.

Άλλες φορές η στιγμή αυτή αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό, άλλες την αρχή μιας νέας, όμορφης κατάστασης. Η δεύτερη περίπτωση είναι η καλύτερη φυσικά. Αλλά ακόμα και εκείνες οι ασθενέστερες στιγμές, τα μεμονωμένα επεισόδια, φευγάτες σαν το γύρισμα της σελίδας ενός βιβλίου, είναι ικανές μερικές φορές να αποτυπωθούν μέσα σου, να σου δώσουν χαρά και δύναμη.

Ενδεχομένως και να τις τοποθετήσεις με προσοχή και αγάπη στο προσωπικό σου βιβλίο, σα φωτογραφίες σ' ένα άλμπουμ, έτσι ώστε όποτε γυρνάς τη σελίδα να ξέρεις, να θυμάσαι, πως η στιγμή εκείνη υπήρξε, και υπάρχει. Μπορεί να είναι οτιδήποτε. Ένα μικρό βίωμα, μια κουβέντα που είπε κάποιος και έμεινε μέσα σου. Μια ματιά. Ένα χαμόγελο. Ένα συναίσθημα, και το περιστατικό που το προκάλεσε. Οτιδήποτε. Μπορεί όμως να είναι ο φάρος σου στην καταιγίδα... Ίσως η φλόγα τους να μην είναι πολύ ισχυρή, σαν ενός κεριού... αλλά είναι εκεί. Δε σβήνει.

Μια τέτοια στιγμή υπήρξε για μένα η κάτω φωτογραφία. Όχι η φωτογραφία καθεαυτή. Το περιστατικό που με ώθησε, πριν λίγο καιρό, να την τραβήξω. Δε χρειάζεται ο άλλος να καταλαβαίνει γιατί... ούτε να ρωτάει... αρκεί που το ξέρεις εσύ ο ίδιος.

Είθε τα λόγια αυτά, με έναν μαγικό τρόπο, να βγουν απο το διαδίκτυο και να ενωθούν με τον άνεμο που φυσάει πάνω απο τον κόσμο, πάνω απο βουνά και σύνορα... Εύχομαι να χαμογελάτε - να χαμογελάς - συνέχεια...