Η Aπώθηση του Υπερλιγούρη - revisited

Σαββατόβραδο σπίτι και η μυρωδιά της βροχής νωπή... Το κλίμα προσφέρεται για ενθύμηση (για μένα) και παρουσίαση (για όλους) μιας όμορφης κατάστασης που με είχε ωθήσει περίπου πριν ενάμισι χρόνο να γράψω ένα κείμενο, κάπου σε ένα φόρουμ, δίνοντας κάποιες χρήσιμες συμβουλές... Αποφάσισα να μεταφέρω το κείμενο αυτούσιο στο νεογέννητο μου blog λοιπόν. :P

Το θέμα μας είναι η τόσο αγαπημένη ανθρώπινη κατηγορία του ΛΙΓΟΥΡΗ. Δεν αναφέρομαι σε αυτόν που έχει ορέξεις ε. Αναφέρομαι σε αυτόν που την πέφτει παντού και σε όλες. Και αν εκείνες αρνηθούν, αυτός, έχοντας κατά νου το Μέγα Γνωμικό που λέει: "το Όχι ισοδυναμεί με Ναι", καθώς και εκείνο το αλάνθαστο μαθηματικό Αξίωμα που πρεσβεύει: "Αν σου λέει οτι δε θέλει, είναι επειδή το παίζει δύσκολη, και αν το παίζει δύσκολη, σημαίνει πως σε θέλει", θα επιμείνει μέχρι τελικής πτώσεως.

Και ξέρετε για ποιά τελική πτώση μιλάμε ε. Για κείνη που πέφτεις στην τρύπα που δεν έχει πάτο. :P

Απέναντι στον λιγούρη, φίλη γυναίκα, δεν έχεις επιλογές πολλές. Τα συνηθισμένα (και ομολογουμένως, κοινότυπα) ρητά: "είμαι αλλού", "σε βλέπω σαν φίλο", "δε ψάχνομαι αυτό τον καιρό", "δεν ενδιαφέρομαι για σένα ρε παιδάκι μου", "είμαι λεσβία", "έχω γκόμενο τον Μπραντ Πιτ", ΔΕΝ πιάνουν. Πρέπει να βρεις άλλες μεθόδους για να τον απωθήσεις. Εντάξει, όχι να τον δείρεις. Έξυπνες μεθόδους. ;)

Εδώ σας παρουσιάζουμε κάποιες απο αυτές λοιπόν. Για όλες τις ταλαίπωρες γυναίκες, που τις κυνηγάνε και δε τις αφήνουν. Ξέρω πως κάπου εδώ θα βρείτε τη λύση που πάντα ψάχνατε.

Προτού μπούμε στο ψαχνό πάντως, να τονίσουμε φυσικά δύο πράγματα:

1) Όπως υπάρχουν άντρες, έτσι υπάρχουν και γυναίκες λιγούρια.

2) Εμείς, στον ζωολογικό μας κήπο, τασσόμαστε με το μέρος του λιγούρη. Go ligouri, and may the force be with you!!!


Και προχωράμε στις συμβουλές. Το κείμενο συνοδεύεται απο μερικά γρήγορα σκιτσάκια. :)



ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙΣ ΤΟΝ ΥΠΕΡΛΙΓΟΥΡΗ



1) Σε περίπτωση που ο τύπος συνεχίζει να σου κολλάει, μπορείς να κυκλοφορείς στο εξής βγάζοντας βόλτα το σκυλάκι σου. Το οποίο σκυλάκι θα ναι 2 μέτρα μπόι και αιμοβόρο. Και λυσσασμένο. Αν δεν έχεις, μπορείς να αγοράσεις. Όπου πηγαίνεις, θα παίρνεις μαζί σου το σκυλάκι. Στο οποίο θα έχεις βάλει να μυρίσει κάποιο κομμάτι από ρούχο του φίλου μας, πασαλειμμένο με λίγο αίμα. Να είσαι σίγουρη πως ο φίλος μας θα σε αφήσει στην ησυχία σου.



2) Υπάρχει πάντα η περίπτωση ο φίλος μας να αποδειχτεί φιλόζωος και να μην έχει πρόβλημα με το σκυλάκι. Τότε δεν έχεις παρά να το παίξεις εσύ η ίδια λυσσασμένη. «Με δάγκωσε το σκυλάκι», θα πεις απλώς, ενώ σου τρέχουν ποτάμι τα σάλια. «Ο γιατρός μου είπε να μη σε πλησιάζω σε πολύ κοντινή απόσταση, γιατί μπορώ να σε δαγκάσω», θα του πεις απλά και αφοπλιστικά, ενώ τα δόντια σου γυαλίζουν. Ο φίλος μας σίγουρα θα τρομάξει και θα τρέξει μακριά.




3) Βέβαια, στη θέα να τρέχουν τα σάλια από το αντικείμενο του πόθου του, μπορεί να ανάψει ακόμα περισσότερο. Διόλου απίθανο θα λεγα.
Επομένως καταφεύγουμε στο σχέδιο 3. Γίνεσαι αυτιστική. «Ο γιατρός μου αποκάλυψε ότι κόλλησα τον αυτισμό και σε λίγο καιρό ούτε να μιλάω θα μπορώ, ούτε σωστά να περπατώ», θα πεις. Το ότι ο αυτισμός δεν είναι κολλητική ασθένεια έχει μικρή σημασία, το πιο πιθανό είναι να μην το καταλάβει. Πες και ένα «γκααα-αααα» τότε, κάνε και
καμιά σπαστική κίνηση που και που, και θα πιάσει το νόημα.



4) Αν ούτε αυτό πιάσει, το παίζεις κωφάλαλη. Πέρασε ένα φορτηγό και σε ξεκούφανε. Και από το σοκ (που κουφάθηκες), έχασες και τη λαλιά σου! Θα σου μιλάει λοιπόν αυτός, αλλά εσύ τίποτα, δε θα του δίνεις καμία σημασία. Και θα δικαιολογείσαι, καθώς δε θα μπορείς πλέον να τον ακούσεις. Και αυτός με τη σειρά του θα παραιτηθεί από την προσπάθεια, αφού δε θα τον προσέχεις καθόλου πλέον. Αυτό ήταν, τόσο απλό!


5) Αν δεν πιάσει τίποτα απ’ όλα αυτά… κάνεις κάτι εντελώς διαφορετικό. Πας απλά και του λες ότι έχεις 4 παιδιά (και 2 κορίτσα). Και ότι έχουν ανάγκη από πατρική στοργή και ότι όλοι σε έκαναν πέρα ως τώρα επειδή δε μπορούσαν να αντέξουν το βάρος της φροντίδας των παιδιών σου. Και θα πέσεις κλαίγοντας γονυπετής, θα τον αγγίξεις από τα γόνατα (στάση ικεσίας) και θα τον παρακαλέσεις (σε νέα ή αρχαία ελληνικά): «σε παρακαλώ, ανέλαβε τη φροντίδα των παιδιών μου! Παντρέψου με και γίνε ο πατέρας που δεν είχαν!!!». Λογικά θα φρικάρει και θα φύγει τρέχοντας.


6) Ποιος ξέρει όμως, μπορεί να του ξυπνήσει κανένα ανώμαλο πατρικό ένστικτο αυτουνού και να γουστάρει και να πει «Ναι! Θα γίνω ο πατέρας των παιδιών σου!». Επομένως την εγκαταλείπουμε και αυτή την ιδέα.

Μπορείς τότε να το παίξεις ψυχάκιας. Κάθε φορά που σε πλησιάζει να αρχίσεις να του λες για τα πνεύματα με τα οποία μιλάτε κάθε βράδυ, τα οράματα που βλέπεις, το ότι έχεις πολλούς εαυτούς σου ταυτόχρονα και κάθε μέρα πίνετε καφέ όλες μαζί κλπ. Και ενώ τα λες όλα αυτά θα γυαλίζει το μάτι σου και σε κάποιο σημείο θα τον πιάσεις από το μανίκι σφικτά και θα του πεις (με γουρλωμένα μάτια και τρέμουλο): «Με πιστεύεις έτσι δεν είναι?? Πες μου ότι με πιστεύεις!!!». Αυτό ήταν. Δε θα τον ξαναδείς ποτέ.



7) Κι όμως. Υπάρχει πάντα η περίπτωση να γουστάρει και να πει «πωω, δε το ήξερα πως τα πνεύματα επισκέπτονται και σένα!!!». Την έβαψες τότε!…

Αλλά δε το βάζουμε κάτω! Εφαρμόζεις μία άλλη τεχνική, απλή και αποτελεσματική. Πας απλά και το παίζεις θεούσα. Όποτε τον βλέπεις, φροντίζεις να είσαι ντυμένη σεμνότυφα, με χαμηλό το βλέμμα, να τελειώνεις κάθε φράση σου λέγοντας «δόξα τω θεώ», να προσεύχεσαι κάθε τρεις και λίγο. Και ασφαλώς θα τηρείς κατά γράμμα τις προσταγές του θείου νόμου. Στην περίπτωση μας, απέχεις από το σεξ πριν τον γάμο. Φροντίζεις να του το ξεκαθαρίσεις αυτό.

Και για να το κάνεις πιο χοντρό ακόμα, του λες πως δεν απέχεις μόνο από το σεξ, αλλά και από οτιδήποτε περισσότερο τραβηγμένο από ένα χάδι στο μαλλί, ας πούμε, ή ένα άγγιγμα στο γόνατο. Και από φιλιά, μόνο στο μάγουλο (με χείλη όσο πιο στεγνά γίνεται) και το χέρι. Μόνο. Ε, αν είναι άντρας της προκοπής δε θα ασχοληθεί περισσότερο.


8) Λες?? Λες να σου πει: «Πόσο χαίρομαι που βρήκα μια εν θεώ αδερφή! Δέχομαι να σε αγαπήσω όπως επιθυμείς!». Χμμμ, πρόβλημα.

Δεν έχεις παρά να το παίξεις βιτσιόζα τότε, το αντίθετο δηλαδή. Τάχα τυχαία παρελαύνουν από μπροστά του κάποιοι πρώην σου, με μαυρισμένα μάτια, κομμένα μέλη, μελανιές παντού, επιδέσμους, κουτσαίνουν κλπ. Και στο απορημένο βλέμμα του θα αποκριθείς: «Ήταν πολύ φλώροι στο κρεββάτι!». Και όλως τυχαίως θα απλώσεις δίπλα ένα μαστίγιο, ή, ακόμα καλύτερα, έναν μπαλτά. Και θα πεις τότε «τον έχω πάρει από τον πατέρα μου, τον χασάπη! Μου είναι πολύ χρήσιμος καθημερινά, τον κουβαλώ πάντα στη τσάντα μαζί με το μέηκαπ και τα χαρτομάντιλα». Πιστεύω πως θα τον τρομάξει αυτό.


9) Μπορείς φυσικά να τα συνδυάσεις όλα αυτά. Δηλαδή μια θεούσα με μπαλτά στην τσάντα, που βγάζει βόλτα το λυσσασμένο της σκυλί, με τάσεις αυτισμού και πνευματικές αναζητήσεις, ολίγον τι κωφάλαλη, με 5-6 παιδιά.

Και η απαραίτητη ψυχολογική ενθάρρυνση στο τέλος. Μην ξεχνάς. Δεν υπάρχει ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ. Υπάρχει μόνο ΔΕ ΘΕΛΩ. Μπορείς αρκεί να το ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ότι μπορείς.
(ξεκίνα με τον λυσσασμένο σκύλο λοιπόν)