Μεταμεσονύχτιες σκέψεις ενός συναισθηματικού τρωκτικού

~



Εμείς εδώ στην κουνελόχωρα είμαστε ζώα μεν (και ό,τι συνεπάγεται αυτό), αλλά ζώα με ανησυχίες και προβληματισμούς. Ένας καλός φίλος, το συναισθηματικό τρωκτικό, είπε να καταγράψει χθες αργά τη νύχτα (η καλύτερη ώρα για τέτοιες κουβέντες) κάποιους πρόσφατους προβληματισμούς του. Για να τους ακούσουμε λοιπόν! (προσοχή, το κείμενο αυτό διαβάζεται καλύτερα αργά το βράδυ)

(προσθέτω, έναν μήνα μετά: σε περίπτωση που δεν έγινε κατανοητό, το φονικό κουνέλι και το συναισθηματικό τρωκτικό είναι ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ πρόσωπα)

Συναισθηματικό τρωκτικό speaking......





Eρχονται που λετε καποιες στιγμες που εμεις τα ζωντανα αντιμετωπιζουμε τους εαυτους μας... Τους φοβους μας, τα προβληματα μας, τα λαθη μας. Αναρωτιομαστε: "τι μαλακια κανω" , "γιατι την κανω", και επειδη μας αρεσει και η επαναληψη, φυσικα αναρωτιομαστε "γιατι κανω συνεχεια την ιδια μαλακια-μαλακιες" (πχ για τις γυναικες "γιατι συνεχεια μπλεκω με μαλακες", για τους ανδρες "γιατι με βλεπουν ολες σα φιλο?μηπως να γινω μαλακας?" για τη forthnet "γιατι χανω πελατες?")

Τωρα θα χωρισω τους ανθρωπους σε 2 κατηγοριες (ποσα ζευγαρια κατηγοριων για ανθρωπους εχουμε φτιαξει αραγε?). Στην πρωτη κατηγoρια ειμαστε οι ανθρωποι (χοχο καυχιεμαι τωρα που πιστευω οτι ανηκω στην πρωτη κατηγορια) ειμαστε λοιπον οι ανθρωποι οπου πολλες φορες, η ολη αυτη διαδικασια κατα την οποια αυτοβριζομαστε και ψαχνουμε να βρουμε τι δεν παει καλα με την παρτη μας, εχει καποιο θετικο αποτελεσμα, μια "αλλαγη σκεψης" και μια "στροφη στη ζωη" κλπ. Μας οδηγει στη ριζα του προβληματος και σε μια προσπαθεια για αυτοβελτιωση,με ικανοποιητικα (καποιες φορες) αποτελεσματα.

ΟΜΩΣ: Η προσπaθεια ειναι πολλες φορες δυσκολη και απαιτει θυσιες. Ετσι την αφηνουμε στη μεση. Ε ανθρωποι ειμαστε και κουραζομαστε ευκολα... Αλλα και παλι το οτι φτασαμε μεχρι εκει που φτασαμε ειναι καλο,δεν ειναι? Μπορει στο μελλον να προχωρησουμε!

Ετσι μας θελω αισιοδοξους και κουλ!!!

Το προβλημα εδω ειναι οτι η συνεχης παραταση της προσπαθειας ειναι αντιστροφως αναλογη της ημερομηνιας ληξης μας.. Γιατι την παραταση μπορουμε να την συνεχιζουμε αιωνια αλλα σε καποια φαση χωρις να το παρουμε χαμπαρι θα ληξει το συκωτι, η καρδια, ο εγκεφαλος, ο προστατης, το γαλα, τα φυστικια... κατι... Γι' αυτο καλο ειναι να μην το τραβαμε πολυ ε? Εξαλου αργα η γρηγορα θα ξαναβρεθουμε σε μια παρομοια κατασταση τυπου "τι κανω λαθος". Μη μαζευτουν και πολλες...

Παμε τωρα και στη Β κατηγορια. Σ' αυτη ανηκουν παρα πολλοι ανθρωποι με τους περισσοτερους απο τους οποιους ευτυχως δεν κανω πολυ παρεα πια... Ειναι οι ανθρωποι που οταν ερχεται η στιγμη της ερωτησης "τι παει στραβα","ποιος κανει λαθος" απαντανε: "οχι εγω". Προσπαθουνε τοσο εντονα να αποφυγουν (ειτε καποιες, ειτε ολες) τις καταστασεις αυτοκριτικης, και να αποδειξουν οτι ειναι σωστοι. Βεβαια θα μου πειτε η εννοια του σωστου και του λαθους ειναι σχετικη και υποκειμενικη... Αλλα σχεδον παντα να μην παει κατι στραβα με την παρτη σου δε γινεται!

Δεν τους αδικω. Ειναι δυσκολο ενα εγωιστικο oν σα τον ανθρωπο να δεχτει την όποια μαλακια του και να προσπαθησει να βελτιωθει... Οχι ψεματα... Τους αδικω και μου τη βαρανε απιστευτα. Γιατι δε γουσταρω π.χ να μου πουλαει μουρη ο αλλος για μια μαλακια που κανω στη ζωη μου και μετα οταν του λεω για αυτον να βρισκει χιλιες παπαριες για να καλυφθει και να βγει σωστος.. Γιατι ειναι πολλοι απ αυτους χαιρονται οταν βλεπουν οτι κατι παει στραβα με την παρτη σου. Οτι εχεις καποιο κομπλεξ, καποιο προβλημα, κανεις καποια μαλακια. Και γουσταρουν πολυ να στο μοστραρουν στη μαπα.

Αλλα μη πεις κατι γι' αυτους. Θα αρχισουν να ρητορευουν και να βρισκουν χιλιους δυο (1002) τροπους για να καλυφθουν. Δλδ σε κανουν να λες "ρε πουστη τι σκατα που τα σκεφτονται ολα αυτα και τα λενε!".. Γιατι ειναι πολλοι το χουν κανει επαγγελμα αυτο και ειναι και πολυ καλοι σ' αυτο που κανουν μαλιστα!! Κατι σα δικηγοροι του εαυτου τους και δικαστες των αλλων ενα πραμα...

Αλλα στην τελικη εγω θα παω σπιτι μου και θα σκεφτω τι παει στραβα, (και αν οντως κατι παει στραβα θα προσπαθησω να το αλλαξω). Αυτος θα παει σπιτι του και το αλλο πρωϊ θα ναι ο ιδιος που ταν και χθες... Και αν συναντησει ξαφνικα στη ζωη του καμια μαλακια του στο δρομο να τον κοιταει, θα στριψει στο επομενο στενο για να την αποφυγει..

Δε λεω οτι οσοι ανηκουν στην πρωτη κατηγορια δεν πεφτουν ποτε στη δευτερη, ή οτι οι της δευτερης δεν περνανε να πουν ενα γεια στην πρωτη... Ουτε λεω "κοιταξτε εγω δεν ειμαι εγωιστικο ον".. Θα ταν χαζο να πω κατι τετοιο... (σ' αυτο το σημειο να πω οτι δε μ' αρεσει να προσπαθω να το παιζω αθωος περιστερος και να λεω οτι υπαρχουν παντα οι εξαιρεσεις, και οτι οχι δεν θεωρω πως ολα ειναι σταθερα και οπως τα λεω και μπλα μπλα μπλα.. Ναι μου τη βαραει πολυ να γραφω στο τελος ενος κειμενου οτι μπορει να κανω και λαθος. Αλλα δυστυχως δεν εννοειται αυτο, οποτε πρεπει να το γραψω...)

Στην τελικη δε ξερω αν πρεπει να χαρω για μενα που θα κατσω συνηθως παρεα με το προβλημα μου και θα πιασουμε κουβεντα, ή αν πρεπει να στεναχωριεμαι που ο αλλος θα πρεπει να στριβει συνεχεια στα στενα για να αποφευγει τον εαυτο του....




Υ.Γ αυριο που θα παρω τηλ στη forthnet να τους ρωτησω γιατι μου εχουν σακατεψει τη συνδεση μου... θα μου πουν "δε φταιμε εμεις", "φταιει ο οτε", ή "το καλωδιο σου ειναι πολυ μακρυ ή πολυ κοντο"... σταδιαλα μια Dota σαν ανθρωποι να παιξουμε δε μπορουμε...

Υ.Γ 2 ναι ειμαι ανορθογραφος και ξεχασα να βαλω τονους.... Αντε καληνυχτες τα λεμε!

~