30 Οκτωβρίου 2013

Στον Ιστό








Το ίντερνετ. Ένας συρφετός από πληροφορίες και λόγια, γράμματα που παρελαύνουν τρελαμένα στην οθόνη σου, μπρος, πίσω, πέρα, δόθε, σελίδες που βιάζονται να διαδεχτούν η μια την άλλη, λεπτά που τρέχουν ασταμάτητα σε ένα πλαίσιο άχρονο, κλικ και κλακ σε ρυθμούς πυροβόλου όπλου, μυριάδες απανωτά πατήματα κουμπιών από εκατομμύρια χρήστες, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, συνέχεια, ένα εργοστάσιο που δουλεύει, δουλεύει και καπνίζει, κυκλώπεια φουγάρα, αφήνοντας να ξεχυθούν σύννεφα γραμμάτων σε έναν άυλο ουρανό.

Φωτεινές ανακοινώσεις σε μορφή παραθύρων, σαν άλλες πινακίδες που φεγγοβολούν στην νυχτερινή καρδιά της πόλης, πόρτες μισάνοιχτες που σε καλούν να τις διαβείς. "Έλα μαζί μας, είναι ωραία εδώ". Κόσμος που μιλάει ασταμάτητα χωρίς να ανοίγει μια φορά το στόμα του, μια αχανής καφετέρια, ένα υποχθόνιο μπαρ σε τόνους πορφυρούς, σκουροπράσινους και μπλε, τοίχοι πασαλειμμένοι με γράμματα, προτάσεις, κείμενα και λέξεις. Τόσο πολλά, τόσο πολλά. Άνθρωποι, άνθρωποι παντού, γνωστοί σου, άγνωστοι, φίλοι, αδιάφοροι, ενδιαφέροντες, ενοχλητικοί, κρυμμένοι πίσω από σύμβολα, λέξεις και εικόνες, μασκοφόροι μιας ατελείωτης επίδειξης.









Ένα ομαδικό όργιο, η σύγχρονη μετουσίωση της αρχέγονης συλλογικής επιθυμίας, το τεχνολογικό ισοδύναμο της θρησκευτικής ένωσης με το Απόλυτο. Μια πανάγαθη μητέρα που αγαπάει όλα τα παιδιά της, μια πόρνη που ικανοποιεί κάθε φαντασίωση. Οι πάντες χωράνε εδώ, κανείς δεν μένει έξω, ένα κλικ και ο κόσμος εισβάλλει στον προσωπικό σου χώρο - ένα κλικ και συ πετάς, γίνεσαι ορειβάτης σε βουνά από αριθμούς, δύτης σε μια άβυσσο από δεδομένα. Μια πανδαισία από επίπεδα τοπία, σχέδια, πρόσωπα, σχήματα, ξεχύνοντας κωδικούς που αποκτούν μορφή στα μάτια σου. Ένα λουλούδι, ένα τοπίο, μια γυναίκα. Δεν υπάρχει μέρα, δεν υπάρχει νύχτα, κανένα πέρασμα των εποχών, κι όμως τα πάντα τρέχουν, μεταβάλλονται διαρκώς, ο Ηράκλειτος τα βρίσκει με τον Παρμενίδη και τσουγκρίζουν το ποτήρι.

Δες, είσαι λέφτερος! Μπορείς να εκφραστείς όπως θέλεις, να μιλήσεις όπου θέλεις, να φλερτάρεις όπως θέλεις, να μάθεις ό,τι θέλεις, να την παίξεις όποτε θέλεις!

Κοίτα, βρίσκεσαι σε μια καρέκλα πάνω. Σε ένα δωμάτιο. Μπροστά σε μια οθόνη. Κλικ κλικ κλικ. Το δεξί σου χέρι στο ποντίκι, το αριστερό στο πληκτρολόγιο. Και οι μέρες περνάνε, η μία μετά την άλλη. Μπροστά στην οθόνη. Κλικ, κλικ.

Είσαι λέφτερος!









Τι όμορφη φωτογραφία στο facebook! Ας πατήσουμε like και ας μεταβούμε στην επόμενη. Σταθμοί ενός τρένου σε κάποιο άγνωστο τοπίο, και συ ως τουρίστας κατεβαίνεις σε κάθε στάση, τραβάς δυο φωτογραφίες και επιβιβάζεσαι, έτοιμος για την επόμενη. Στο τέλος θα συγκεντρώσεις κάθε μια φωτογραφία, θα τις προσθέσεις σ' ένα άλμπουμ και θα καυχιέσαι για τον πλούτο όσων έζησες, όσων μπόρεσες να μάθεις. Γνώση που εξαντλείται στο γύρισμα μιας σελίδας - στο πάτημα ενός κουμπιού.

Πόσο ωραίο video στο youtube! Ας το μοιραστούμε. Τι όμορφο ρητό! Ας το πούμε παραπέρα. Τι καλός που φαίνεται αυτός ο φίλος πίσω απ' την οθόνη! Ας πολλαπλασιάσουμε τους διαδικτυακούς μας φίλους, ας χτίσουμε ένα δίκτυο φίλων και γνωστών, ας γίνουμε όλοι φίλοι μεταξύ μας χωρίς να έχουμε ιδωθεί ποτέ - και χωρίς να επιδιώκουμε κάτι τέτοιο. Μυριάδες αποτυπώματα μυριάδων χρηστών, το ένα πάνω στ' άλλο, ένα παλιρροϊκό κύμα μιμητισμού, μια αχανής έκταση λεπτή σαν κρούστα, στο βάθος της οποίας υπάρχει η ίδια πάλι επιφάνεια.

Για κάποιους εξερευνητές όμως εμφανίζονται τα σπήλαια και τα δάση, ντυμένα στην ψηφιακή μορφή τους. Πέρα απ' τις κοσμογυρισμένες τις κοιλάδες, μακριά απ'τα θορυβώδη και πυκνοκατοικημένα μέρη.









Ένα τέτοιο δάσος συνιστά για μένα ο χώρος μου, το λημέρι μου. Εδώ ποτέ δεν θα μαζεύει κόσμο. Θα συχνάζουν πάντα λίγοι. Δεν απευθύνομαι σε όλους. Ακόμα και όταν δίνω την αίσθηση πως αναφέρομαι στους πάντες (καλώντας τον κόσμο για παράδειγμα να επισκεφτεί το τάδε λινκ, ή να διαβάσει το δείνα κείμενο που έγραψα), γνωρίζω καλά πως θα το κάνουν λίγοι, ελάχιστοι. Και το βρίσκω απόλυτα λογικό. Στο διαδίκτυο επικρατούν οι γρήγοροι ρυθμοί, οι ταχύτητες, τα απανωτά κλικ, η επιλογή καταμεσής εκατοντάδων δεδομένων. Μεγάλα σε έκταση κείμενα? Αφιερώματα για καλλιτεχνικά θέματα? Προσωπική έκφραση? Δώσε μας κάτι εύπεπτο και εύκολο, κάτι να καταναλώσουμε, κάτι να μας χαλαρώσει, και άσε τις πολυλογίες!

"Μόνο για Λίγους - Μόνο για Τρελούς". Αυτή η ένδειξη υπήρχε στην πινακίδα έξω από ένα περίφημο στέκι που επισκέφτηκε ο ήρωας του βιβλίου του Χέρμαν Έσσε "Ο Λύκος της Στέπας". Η επίσκεψη του εκεί στάθηκε κομβική για την εξέλιξη του έργου.

Κλικ, κλικ, κλικ. Ο ήχος των δαχτύλων μου στα πλήκτρα. Λέξεις που εσύ κοιτάζεις τώρα στην οθόνη σου. Γραπτή φωνή που αντηχεί μέσα σου, διαμεσολαβημένη από ένα αχανές, παγκόσμιο δίκτυο με καλώδια, συνδέσεις, σύρματα, εξαπλωμένα όλα σαν ιστός αράχνης. Και μεις να χοροπηδάμε στον ιστό σαν τραμπολίνο, σκορπίζοντας εμότικονς χαράς.

Σκέψου λοιπόν. Έφτασες ως εδώ. Στο τέλος του κειμένου. Και μαζί με σένα, έφτασε στ' αυτιά σου το ψιθύρισμα μου. Δεν είναι όμορφο που το μοιράστηκα μαζί σου?

Και ως απάντηση μένω να κοιτάζω την οθόνη. Περιμένοντας τις λέξεις. Τα likes. Τα σχόλια.

Μόνο για λίγους. Μόνο για τρελούς.






29 Οκτωβρίου 2013

Κάποια Κείμενα για τον Lou Reed








Μας άφησε λοιπόν και ο Lou Reed. Είμαι βέβαιος πως θα βρει μια καλή θέση, εκεί, στην γνωστή μεγάλη μπάντα τ' ουρανού, εκπλήσσοντας τον κόσμο με τα χαρακτηριστικά "αλήτικα" φωνητικά του, τις μουσικές του καινοτομίες και τον ωμό κοινωνικό ρεαλισμό των στίχων του.

Ο ίδιος θέλησα να αποτίνω έναν πολύ μικρό φόρο τιμής. Έκατσα λοιπόν όλη μέρα χθες, από το πρωί ως το βράδυ και, στο φρεσκότατο ακόμα, μουσικό κουνελοblog, έγραψα τρία κείμενα στη σειρά, για τρεις από τους σημαντικότερους του δίσκους. Τα κείμενα είναι τα ακόλουθα:






Και επειδή τα "Μουσικά Χνάρια" βρίσκονται ακόμα στο βρεφικό τους στάδιο, θα προτιμούσα να τα λέμε στα εκεί λημέρια με τους μουσικόφιλους bloggers, όχι εδώ.

Θα βρείτε εξάλλου τα πάνω κείμενα σε ένα ενιαίο αφιέρωμα στο ενημερωτικό site του Exit News:





Αυτά. R.I.P. Lou Reed. It's been a Perfect Day, listening to your music...






~

27 Οκτωβρίου 2013

Μία Ώρα Πίσω κι άλλη Μία...









Να γυρνούσαμε τους δείκτες του ρολογιού μας κάθε μέρα, μία ώρα πίσω. Πόσο όμορφα θα ήταν.

Η επόμενη μέρα ποτέ δεν θα ερχόταν, καλπάζοντας με θόρυβο και γκρίνια πρωινού ξυπνήματος, στο τέλος κάθε μήνα. Θα ερχόταν μόνο η προηγούμενη μέρα, καθώς οι δείκτες του ρολογιού θα είχαν στραφεί τριάντα ώρες πίσω.

Τι ωραία, το αύριο να ναι χθες. Θα εκπληρωνόταν η φαντασίωση να ωριμάζουμε, να εμπλουτίζουμε με γνώση τους εαυτούς μας, χωρίς οι μέρες να περνάνε, χωρίς ο χρόνος να κυλάει. Αντίθετα, θα γινόμασταν όλο και νεότεροι. Όσο μεγαλώναμε, θα γινόμασταν περισσότερο παιδιά.

Πως θα ήταν άραγε, να έρχεσαι στον κόσμο γέρος και να φεύγεις παιδί? Πως θα είχαν γίνει τα παιδιά κουβαλώντας τις εμπειρίες 70-80 χρόνων ξοπίσω τους? Κυνικοί διάβολοι σε παιδικό περίβλημα ίσως. Ποιός ξέρει όμως, μπορεί και να μιλούσαμε τότε για την "σοφία της παιδικής ηλικίας".

Από την άλλη πλευρά, ίσως το πάνω να είναι περιττό. Θυμήσου, ήσουν και συ παιδί κάποτε. Έκτιζες κάστρα με τη φαντασία σου, έπλαθες κόσμους με το νου σου. Άγγιζες άψυχα πράγματα και τους έδινες ζωή. Γέμιζες με χρώμα τις ασπρόμαυρες σελίδες που σε περιέβαλαν. Υπήρξες εξερευνητής στις θάλασσες της γνώσης, αρμένιζες σε άγνωστα νησιά, ένας μικρός κουρσάρος έτοιμος για μια μεγάλη περιπέτεια, αναζητώντας ένα θαυματουργό σεντούκι που κρύβει θησαυρούς. Κάθε μέρα έκρυβε μια γνώση, μια καινούργια ανακάλυψη.

Μέχρι που μεγάλωσες. Ωρίμασες. Η φαντασία σου μετατράπη σε είδος προς διακόσμηση, μια περιττή πολυτέλεια, αντίστοιχη με μια εξωτική γλάστρα σε μπαλκόνι. Τώρα είσαι πλέον πρακτικός. Ο κόσμος δεν κρύβει πια εκπλήξεις, δεν συνιστά ανεξερεύνητο τοπίο, μα φρούτο έτοιμο για φάγωμα - πιθανώς ξεζουμισμένο. Ένα χαρτί με υπολογισμούς, ένα ισοζύγιο με υπέρ και με κατά. Η δουλειά μου, τα λεφτά μου, οι σχέσεις μου, οι υποχρεώσεις μου, ο ελεύθερος μου χρόνος. Οι απόψεις μου, η κοσμοθεωρία μου. Ένας κόσμος που κάποτε ξεχείλιζε με ερωτηματικά και με θαυμαστικά, δες όμως, τώρα ξεχωρίζουν μόνο οι τελείες και οι παύλες.

Τώρα πια τα ξέρεις όλα. Δεν υπάρχουν ανεξερεύνητα σημεία, άπλετο φως χύνεται στις σκοτεινές γωνιές. Που είναι λοιπόν το ραβδί του μάγου που κράδαινες μικρός? Που βρίσκεται η δίψα σου για γνώση, η θέληση για δημιουργία? Γιατί εγώ αυτό που βλέπω είναι μια ατελείωτη ρουτίνα, μια συνήθεια που έγινε λατρεία, μια επανάληψη που σε σκοτώνει. Στην καθημερινότητα σου, σε κάθε μικρή σου συμπεριφορά. Που χάθηκαν οι ορίζοντες που έκρυβαν τα μάτια σου? Γιατί εγώ παρατηρώ μονάχα τείχη, αποστειρωμένα, ξερά, αναδύοντας προκατασκευασμένες αντιλήψεις και εγωισμό. Που εξαφανίστηκαν εκείνες οι μέρες που ξεχείλιζαν νέες εμπειρίες? Γιατί εγώ διακρίνω μόνο στασιμότητα και μίμηση, ένα ατελείωτο κοπάδι που βόσκει, πάνω σ' ένα τρένο που τρέχει ασταμάτητα.

Κι όμως, κάποτε έκτιζες και συ κόσμους με την σκέψη σου. Κάποτε πετούσες.

Τώρα θεωρείς πως τα φτερά δεν σου ταιριάζουν - είναι πολύ μικρά για σένα πια. Η θέση τους είναι η γωνιά, η σκόνη. Για δες όμως. Μικρός ήταν αρκετό να φανταστείς, και τα φτερά αποκτούσαν την διάσταση που επιθυμούσες. Δεν είχες ανάγκη από χρήματα για να ταξιδέψεις.

Φαντάσου λοιπόν. Φαντάσου να γυρνούσαμε, όχι μόνο μία ώρα πίσω, μα πολλές. Απλά φαντάσου.

Ποιός ξέρει. Ίσως υπάρχει κάπου καταχωνιασμένο, εκεί ανάμεσα στους δείκτες της ώρας που αλλάζει, το ραβδί του μάγου που ήσουν μια φορά.








~

21 Οκτωβρίου 2013

Νέο Μουσικό Blog: Τα Χνάρια του Κούνελου!








Nαι λοιπόν. Τρία και μισό χρόνια μετά την πρώτη της εμφάνιση στα blogs, και η Κουνελοχώρα αποκτάει αδερφάκι!!! Περιττό να σας πω πως η συγκίνηση είναι μεγάλη στο κουνελοσόι!

Κυρίες και κύριοι, σας παρουσιάζω με χαρά το νέο μου blog, αποκλειστικά μουσικού περιεχομένου, στο οποίο θα προβαίνουμε σε παρουσιάσεις δίσκων από όλο το φάσμα της μουσικής ιστορίας του εικοστού αιώνα, ενώ στην πορεία θα συμπεριλάβουμε και τιτάνια αφιερώματα πάνω σε πολλά και διάφορα μουσικά στυλ... Σκοπός μου είναι να δημιουργήσω σταδιακά ένα πλήρες μουσικό αρχείο-βιβλιοθήκη εκατοντάδων δίσκων, χωρισμένο όλο κατά δεκαετίες και μουσικά είδη, ιδανικό για όποιον ενδιαφέρεται να εντρυφήσει στην ιστορία της μουσικής!

Ιδού λοιπόν το νεογέννητο! Ένα μικροσκοπικό κουνέλι! Δείτε τα τοσοδούλικα χνάρια που αφήνει! Κι όμως, κάποια μέρα επιθυμεί να μεγαλώσει και να κάνει άλματα, χοπ, χοπ, όλο και ψηλότερα!


Νέο Κουνελοblog: Μουσικά Χνάρια (< click!)


Εμπρός, οι μουσικόφιλοι, περάστε να του κάνετε ποδαρικό!!



Γιατί αυτό το Blog κούνελε?



Λοιπόν, εδώ και κάποιο καιρό έχω ξεκινήσει στο γκρουπ της εκπομπής μας στο facebook (αυτό εδώ) να κάνω παρουσιάσεις δίσκων, επιθυμώντας να αναβαθμίσω την όλη φάση και να εμπλουτίσω το γενικότερο concept της εκπομπής. Ωστόσο, ας λέμε τα πράγματα με το όνομα τους: Το facebook δεν είναι για τέτοια. Εκεί κυριαρχεί ο κανόνας της επιφάνειας, της μίμησης, των ασήμαντων ποστ και του γρήγορου αντανακλαστικού, τόσο γρήγορο όσο χρειάζεται για να πατήσει κάποιος ένα "like". Το facebook είναι το fast-food των κοινωνικών δικτύων. Ποιός κάθεται να διαβάζει μακροσκελή κείμενα και αφιερώματα, για τα οποία ο άλλος έχει επενδύσει ένα σεβαστό ποσοστό χρόνου?

Αισθανόμουν λοιπόν πως "χαραμίζονται" οι παρουσιάσεις μου. Χαίρομαι βέβαια που ορισμένα παιδιά στο γκρουπάκι έδειξαν και δείχνουν γνήσιο ενδιαφέρον γι' αυτές (κάποιοι από σας διαβάζετε τώρα αυτό το κείμενο), ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως τέτοια κείμενα καταλήγουν να χάνονται εκεί μέσα, όπως η σταγόνα στον ωκεανό. Δεν με ενδιαφέρουν τα αυτοματοποιημένα γρήγορα αντανακλαστικά των "likes". Με ενδιαφέρει κάποιος να διαβάζει όσα γράφω. Έπρεπε λοιπόν να συμπεριλάβω τα κειμενάκια κάπου αλλού. Κάπου που θα είναι δυνατό να μπορεί να τα βρει κάθε ενδιαφερόμενος, σε περισσότερο προσεγμένη μορφή, ταξινομημένα ανά είδη και χρονολογίες, και συνοδευόμενα από άφθονες φωτογραφίες...

Εδώ, στην Κουνελοχώρα, δεν επιθυμούσα να τα τοποθετήσω, καθώς θα χανόταν ο χαρακτήρας που έχω δώσει στο blog μέχρι σήμερα. Η λύση ήταν προφανής: έπρεπε να φτιάξω ένα νέο blog!

Και σε τελική ανάλυση, καλύτερα είναι τα reviews που βλέπουμε σε διάφορα "αναγνωρισμένα" μουσικά site? Όχι κύριοι, δεν είναι.

Αυτά τα ολίγα λοιπόν! Με τους μουσικόφιλους ελπίζω να τα λέμε και στο αδερφό ιστολόγιο... Δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε τα χνάρια μας... Και μη φοβάστε. Η διαδρομή θα είναι όμορφη. :)






~

6 Οκτωβρίου 2013

CR Radio - Third Season Banners

#








CR Radio's new season has just begun, and these all are banners for all of the station's radio programmes, that i made myself. Each banner has it's own style, in accordance with the content of each show. If you are interested in my art, you can send me an email at: alyxir81@gmail.com.

Νέα ραδιοφωνική χρονιά για το δικό μας CR Radio λοιπόν, και φέτος ανέλαβα τον δύσκολο (μα ευχάριστο) ρόλο της καλλιτεχνικής επιμέλειας και του σχεδιασμού όλων των αφισών, για όλες τις εκπομπές του σταθμού. Προσπάθησα να διατηρήσω ένα κοινό μοτίβο σε όλα τα μπάνερ, προσδίδοντας ωστόσο στο καθένα έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, ανάλογα με το στυλ και το περιεχόμενο κάθε εκπομπής.

Σας τα παρουσιάζω σε ημερήσια σειρά, από τις εκπομπές της Δευτέρας, ως εκείνες του Σαββάτου! Να πω εδώ πως τα μπάνερ για όλες τις εκπομπές δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα, μένουν ορισμένες ακόμα που μένει να ετοιμάσω, ωστόσο και αυτά εδώ δεν είναι λίγα, για να πάρετε μια καλή γεύση.

Περισσότερα στο site του σταθμού μας: Link. Στην κατηγορία "πρόγραμμα" έχει αναλυτικά το ημερήσιο πρόγραμμα, και τα μπάνερ κάθε εκπομπής.

Πάμε να δούμε τα μπανεράκια τώρα. Πείτε μου ποιά σας αρέσουν περισσότερο!


All images copyright



Δευτέρα


















Τρίτη














Τετάρτη
















Πέμπτη













Καλούτσικη πρέπει να είναι η πάνω εκπομπή... Θα την άκουγα αν ήμουν στη θέση σας!




Παρασκευή

















Σάββατο















Πως σας φαίνονται λοιπόν? :)




#

1 Οκτωβρίου 2013

Ταραραταμ!! Το Ραδιο-φονικό Κουνέλι Παρουσιάζει... Τα Ξεκούρδιστα Ρολόγια!

~






Λοιπόν, δώστε βάση


Από αυτήν την Πέμπτη, 3 Οκτωβρίου (καλό μήνα!) και κάθε Πέμπτη... Για τρεις ώρες, από τις 22.00 το βράδυ ως τη μία και ένα λεπτό... 

...Το φονικό κουνέλι θα πιάνει τα ραδιοφωνικά decks και θα σας παρουσιάζει τη νέα, ολόφρεσκη μουσική εκπομπή του, "Τα Ξεκούρδιστα Ρολόγια"! 

Και όπως διαπιστώνετε από το μπανεράκι μου, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια ακόμα μουσική εκπομπή, αλλά για την Ιστορία της Μουσικής ολάκερης!

Και συ φίλε αναγνώστη... Πρέπει να ακούς αυτήν την εκπομπή. Απλά πρέπει. Λυπάμαι, αλλά δεν δέχομαι αντιρρήσεις.




Αυτό πάνω είναι το λινκ και δεξιά (εκεί που βλέπετε ένα άσπρο μπαλονάκι) είναι το chat!!! Είμαστε σύμφωνοι? Πάμε παρακάτω...


Θες να σου εξηγήσω τι είναι τα ξεκούρδιστα ρολόγια? Τι σημαίνουν? Θα κάνω μια προσπάθεια.



Ξεκούρδιστα Ρολόγια, πέρα από τα βλέμματα του Χρόνου...



Στίχοι που αρνήθηκαν τον χρόνο. Τραγούδια που σπάσαν τη σιωπή. 

Τα χρώματα μιας ασπρόμαυρης ταινίας που ξεχείλισαν, κρυφή αντήχηση αρχέγονης μαγείας.

Μουσικές ιστορίες που ξανάνιωσαν, βαθιά σ' ένα πορτραίτο, με νότες για παλέτα. Αυτόφωτα ορυχεία ήχων, εκεί που σμίγουν οι αισθήσεις, ξεθαμμένα πετράδια στραφταλίζοντας.

Ξεκούρδιστα ρολόγια, κρατώντας τον ρυθμό, τα χρονικά της μουσικής ιχνηλατώντας, της ιστορίας τον παλμό.

Ξεκούρδιστα ρολόγια, δίχως τέλος ή αρχή, πέρα από τα βλέμματα του χρόνου...

Εκκρεμές σε συγκοπτόμενο ρυθμό... 

Δείκτες που πιάσαν τον χορό!





Facebook Group



Έχεις facebook? Αγαπάς την μουσική? Μην το σκέφτεσαι καν. Θα μπεις τώρα στο γκρουπ των "Ξεκούρδιστων Ρολογιών"! 

Τώρα λέω. Δεν θες ο κούνελος να συγχυστεί.


Facebook Group < click στο υπογραμμισμένο


Αυτό παιδιά δεν είναι απλά το γκρουπ μιας ραδιοφωνικής εκπομπής. Εδώ και λίγο καιρό, σε τακτική βάση προβαίνω σε μίνι παρουσιάσεις δίσκων που άφησαν εποχή, από το σύνολο της ιστορίας του εικοστού αιώνα. Σκοπός μου είναι να σχηματιστεί μακροπρόθεσμα μια πλήρης λίστα με τα καλύτερα, σημαντικότερα και επιδραστικότερα άλμπουμ όλων των εποχών, πέρα από μουσικά στυλ και είδη! Με άλλα λόγια, το γκρουπάκι συνιστά μια μουσική επέκταση της Κουνελοχώρας και των αφιερωμάτων της... Ίσως κάποτε να συμπεριλάβω όλα τα μουσικά κείμενα που γράφω εκεί σε κάποιο blog, εδώ ή αλλού... Αλλά προς το παρόν βρίσκονται εκεί και μόνο εκεί. Όσοι λοιπόν περνάτε ανά διαστήματα από το blog, θα βρείτε σίγουρα ενδιαφέρον στις ιστορικές μουσικές παρουσιάσεις μας!

Και αν δεν έχετε facebook (ούτε εγώ το γουστάρω, πιστέψτε με, γι' αυτό και το χρησιμοποιώ επιλεκτικά)... Ε, φτιάξτε ίσα για να μπείτε στο γκρουπάκι! 

Σας περιμένω εκεί λοιπόν. Το νου σας!



Μια ματιά σε ορισμένα από τα περσινά μας αφιερώματα... Τα πάντα βρίσκετε εδώ!



Περιεχόμενο Εκπομπής



Η εκπομπή μας φυσικά δεν γεννήθηκε τώρα - έχει ήδη πίσω της μια μίνι ιστορία ενάμιση χρόνου - απλά με διαφορετικό όνομα! Όσοι είχε τύχει να ακούσετε ως τώρα κάποιο ή κάποια από τα μουσικά μας αφιερώματα γνωρίζετε πως... του δίνουμε και καταλαβαίνει! 

Φέτος τα αφιερώματα θα καταλαμβάνουν το 1/3 της συνολικής έκτασης των εκπομπών, όντας ιδιαίτερα χρονοβόρα στην προετοιμασία τους (όταν η μέρα επιτέλους αποκτήσει περισσότερες ώρες πέραν των 24, καμιά 40αριά ας πούμε, τότε πολύ ευχαρίστως να κάνω αφιερώματα συνέχεια, σε καθημερινή κιόλας βάση!). 

Οι υπόλοιπες εκπομπές θα έχουν ευρύτερο αέρα και μεγαλύτερη ποικιλία μουσικής, εντός του τρίωρου... Μην κάνετε το λάθος, αν δεν μας έχετε ακούσει ξανά, συντονιστείτε κάποια ορισμένη στιγμή, ακούσετε ένα συγκεκριμένο μουσικό στυλ, και μας δώσετε μια ταμπέλα, γιατί θα έχετε πέσει έξω όσο δεν φαντάζεστε! Στην εκπομπή αυτή δεν γνωρίζουμε όριο όσο αφορά την μουσική... Για άλλη μια φορά: η πάνω αφίσα μας είναι ενδεικτική! (με παίδεψε να την φτιάξω, αλλά τα κατάφερα!)



Οι γιαγιάδες και οι θείτσες του κόσμου όλου μας προτιμούν. ΕΣΥ?


Βλέπετε, παιδιά, η μουσική για μένα είναι σαν ένα ταξίδι στον κόσμο. Κάθε χώρα, κάθε ήπειρος παρουσιάζει το ενδιαφέρον της! Εμείς δρούμε σαν εξερευνητές, πηγαίνουμε παντού! Από την κοσμοπολίτικη Ευρώπη (με άλλα λόγια, μουσικές αποδεκτές και εύπεπτες για την πλειοψηφία του κόσμου), ως μέρη περιπετειώδη όπως η Νότια Αμερική ή η Αφρική (ή αλλιώς, μουσικές περισσότερο "ζόρικες" για το μέσο αυτί). 

Χρειάζεται να έχεις το πνεύμα του εξερευνητή, του ταξιδιώτη, για να εκτιμήσεις πραγματικά τις μουσικές μας ιχνηλατήσεις! Αν είσαι συντηρητικός στο μουσικό σου γούστο, λυπάμαι, αλλά μάλλον θα είναι προτιμότερο να μας αποφύγεις!

Και εδώ που τα λέμε, μια εκπομπή που μπορεί με την ίδια ευκολία να παρουσιάσει jazz και heavy metal, ηλεκτρονική μουσική και disco, blues και ρεμπέτικα... Ε, μια φευγάτη διάθεση από την πλευρά του ακροατή καλό είναι να υπάρχει! 

Αλλιώς... να προσέχατε και να μην ακολουθούσατε τον κούνελο στη φωλιά του!!!



Ραντεβού την Πέμπτη και κάθε Πέμπτη λοιπόν



Εντάξει. Οκ. Επειδή είμαι καλός, σας αφήνω το περιθώριο, ορισμένα βράδια Πέμπτης, να πάτε καμιά βόλτα. Να δείτε ίσως κάποια ταινία. Να κάνετε κάτι άλλο ρε αδερφέ. Αλλά, τις περισσότερες Πέμπτες, εφόσον αράζετε σπίτι, θα συντονίζεστε και θα ακούτε τα Ξεκούρδιστα Ρολόγια! 


Τάδε έφη Κούνελος.







#