Έφτασε ο καιρός, σήμαναν οι καμπάνες!!! Τα ζώα στην Κουνελόχωρα χοροπηδούν όλα με χαρά! Κι αυτό διότι ήρθε η δική τους ώρα!!!
Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΖΩΟΥ.
Φίλοι επισκέπτες αυτού του ζωολογικού μπλογκοκήπου. Κάποιοι απο σας, οι τακτικοί, άρρωστοι αναγνώστες (γιατί πως γίνεται να διαβάζει κανείς τακτικά αυτό το blog και να μην είναι άρρωστος, κάποιο πρόβλημα θα χει σίγουρα) θυμόσαστε εκείνη την ανάρτηση που είχα κάνει πέρισυ. Για εκείνο το ταινιάκι κινουμένων σχεδίων που έφτιαχνα και για εκείνον τον άμοιρο τον σκύλο, τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας. Στην ανάρτηση αυτή περιέγραφα τα στάδια δημιουργίας μιας ταινίας κινουμένων σχεδίων, με τον παραδοσιακό τρόπο, έλεγα πως ήλπιζα να έχω ολοκληρώσει το δικό μου ταινιάκι ως το καλοκαίρι, εξηγούσα πόσο ζόρικη και χρονοβόρα είναι η όλη διαδικασία.
Αυτό είναι το λινκ για την περσινή εκείνη ανάρτηση, ρίχτε μια ματιά να θυμηθείτε!
Αυτό ήταν λοιπόν. Το ολοκλήρωσα στην ώρα μου το ταινιάκι, κάποιοι φίλοι που διαβάζουν ίσως τώρα την ανάρτηση αυτή το είδαν κιόλας, στην έκθεση της σχολής μου τον Ιούνιο. Κάποια στιγμή είχα πει πως θα το ανέβαζα στο ίντερνετ, η στιγμή αυτή αργούσε όμως μια που δεν διέθετα όλους αυτούς τους μήνες την τελική κόπια της ταινίας (την είχε ο καθηγητής μου). Λίγες μέρες τώρα την έχω επιτέλους στα χέρια μου όμως, ή πιο σωστά, στα (τυχερά) λαγοπόδαρα μου. Το ανέβασα λοιπόν στον σωλήνα, και το παρουσιάζω στο blog μου:
DISCO DOG κυρίες και κύριοι!
Ή αλλιώς: Η ερωτική ιστορία ενός σκυλάκου. Γιατί και τα ζώα ερωτεύονται και συχνά την πατάνε άσχημα κιόλας... βλέπετε, η καρδιά ενός ζώου είναι πιο αγνή και άδολη σε σχέση με του ανθρώπου. Και αν φίλε σκύλε έτυχε να την πατήσεις με μια... bitchie, τόσο το χειρότερο. Πως θα καταφέρεις να της κλέψεις την καρδιά?
(που πας ρε φίλε)
Το ταινιάκι διαρκεί κάτι λιγότερο απο τέσσερα λεπτά όλα κι όλα. Πολύ θα ήθελα να είχα κάνει κάτι με μεγαλύτερη διάρκεια και πολύ περισσότερα happenings... Ο χρόνος που είχα στη διάθεση μου για να το φτιάξω δυστυχώς δεν αρκούσε όμως. Ουσιαστικά το δούλευα πέρισυ, απο τον Νοέμβρη ως τον Ιούνιο, μία με δύο μέρες τη βδομάδα κατά μέσο όρο. Μπορεί να ακούγεται μεγάλο σαν χρονικό διάστημα, πιστέψτε με όμως, ήταν λίγο.
(αρχικό σχέδιο και τελειωμένο δίπλα)
Πόσο μάλλον αν μιλάμε για μια ταινία κινουμένων σχεδίων, φτιαγμένη με τον παραδοσιακό τρόπο. Καρέ καρέ. Σχέδιο σχέδιο. Δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο. Εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες χαρτιά. Και να προσέχεις τα σχέδια να είναι όλα σε αρμονική σχέση το ένα με το άλλο, να διαδέχονται ομαλά το ένα το άλλο, ώστε να αποδοθεί σωστά η κίνηση... Όλα με το χέρι. Και με έναν μεγάλο κάλαθο αχρήστων δίπλα, τον οποίο φρόντιζες να αδειάζεις κάθε τρεις και λίγο απο τα χαρτιά με αποτυχημένα σχέδια που τον πλημμύριζαν.
(ένα απο τα backgrounds στην ασπρόμαυρη εκδοχή του)
(μια σελίδα απο το storyboard)
Δεν είναι εύκολο, βγήκε όμως, και ναι, είμαι χαρούμενος γι'αυτό. :) Για πρώτη μου απόπειρα δηλαδή δεν είμαι καθόλου απογοητευμένος. Και για ένα ταινιάκι που διαρκεί μόνο τόσο λίγο. (είμαι των υπερπαραγωγών ρε γαμώτο, το αρχικό storyboard του Disco Dog ήταν διπλάσιο σε μέγεθος σε σχέση με την τελική του εκδοχή - αναγκάστηκα να κόψω σκηνές και πλάνα για να προλάβω να το ολοκληρώσω στο deadline...).
H ιστορία είναι απλή μεν, βγαλμένη απο τη ζωή δε. :)
(αυτό εδώ είναι σχέδιο απο ένα πλάνο που κόπηκε τελικά)
Απο κάποιες απόψεις αυτή είναι μια απο τις σημαντικότερες αναρτήσεις μου, μια που για το αντικείμενο της χρειάστηκα προετοιμασία μηνών στην ουσία. Γι' αυτό και θα την αφήσω πρωτοσέλιδη για όλον τον Φλεβάρη. Ελπίζω να σας αρέσει.
Let's get into the groove!!! Doggie style.
~
