28 Δεκεμβρίου 2009

Eric Cartman's 30 Greatest Moments!

~



SCREW YOU GUYS. I' M GOING HOME!!!

Ναι, αυτός είναι ο Eric Cartman, ο πιο κάφρος απο τους κάφρους του South Park, το παιδί που δίνει το παράδειγμα για όλους μας, που μας θυμίζει την αγνότητα της παιδικής ηλικίας και την ενδόμυχη καλοσύνη της ανθρώπινης ψυχής, το παιδί που μπορεί να μεταμορφωθεί απο βουτυροκεφτέ σε σατανά, μόνο και μόνο για να πετύχει τους σκοπούς του! Μια που οι μέρες αυτές είχαν κάποια ξενερώματα, i don't know about you, but i could definitely use some laugh.... and let's take it easy, shall we? :)

Οι 30 καλύτερες - κατά τη γνώμη μου - στιγμές του Καρτμαν στο South Park λοιπόν, σε σειρά απο την 30στη ως την πρώτη. Η κάθεμια με το δικό της βιντεάκι! Ή κάνουμε παρουσίαση ή τίποτα.




Αφιερωμένο σε όλους τους φίλους του South Park. Ξεκινάμε λοιπόν, και μάλιστα απ' την αρχή αρχή....

30 "There's an 80-foot Satellite Disk Sticking out of your Ass!"

{Cartman Gets an Anal Probe, Season 1}

Το πρώτο πρώτο επεισόδιο του South Park στην 30στη θέση λοιπόν! Το επεισόδιο που μας εισήγαγε στον κόσμο του South Park και στο βρώμικο του χιούμορ. Πρωτόλειο με τα σημερινά δεδομένα, αλλά όπως και να χει, είναι κλασικό όσο δε πάει άλλο. Περιττό να πούμε πως όταν είχε πρωτοπροβληθεί προκάλεσε ουκ ολίγες αρνητικές αντιδράσεις. Σύμφωνα με τους δημιουργούς, Matt Stone και Trey Parker, οι άντρες το γούσταραν, οι γυναίκες καθόλου. Τι να γίνει, αυτού του τύπου το χιούμορ δεν είναι για όλους. Στην πορεία το South Park θα ενσωμάτωνε πολύ εκτενή στοιχεία πάντως και θα αποδείκνυε πως είναι πολύ περισσότερα απο απλά σκατολογικά/κάφρικα αστεία... (αν και είναι ΚΑΙ αυτό ασφαλώς)

Ο Καρτμαν στις αρχές λοιπόν, με τους εξωγήινους να έχουν εισβάλλει στον κώλο του και εκείνος να αρνείται να το δεχτεί. Ακολουθεί η πρώτη κλασική στιγμή του South Park...




29
Sumo Wrestler

{Tweek vs Craig, Season 3}

Μια ιδέα που θα μπορούσε άνετα να χρησιμοποιηθεί ξανα, γιατί απλά του ταιριάζει γάντι! Ο Καρτμαν μαθαίνει στον Craig τα μυστικά της πάλης....




28 "God Damn Hippiiieeees!"

{Die Hippie Die, Season 9}

Για τον Καρτμαν οι hippies δεν υπάγονται στην κατηγορία του ανθρώπου. Είναι σιχαμένα πλάσματα, σαν τα έντομα, που πρέπει να εξολοθρευτούν. Ο ίδιος αναλαμβάνει την εξόντωση τους, μέχρι που συλλαμβάνεται και κλείνεται φυλακή. Η αντίδραση του όταν μαθαίνει πως με την άδεια της δημάρχου θα διεξαχθεί στην πόλη μουσικό χίππικο φεστιβάλ είναι μοναδική!




27 - Fat Blob

{A - Weight Gain 4000, Season 1}

Επιστρέφουμε στην πρώτη season, στο δεύτερο μόλις επεισόδιο. Με αυτό το επεισόδιο το South Park εξασφάλισε και το συμβόλαιο του για μόνιμη σειρά (το πρώτο δε τα είχε καταφέρει).

Ο Καρτμαν ακολουθεί μια συνταγή που θεωρεί πως θα τον κάνει καλύτερο απο ποτέ... Το τελικό αποτέλεσμα το βλέπουμε... Ο ίδιος τη βρίσκει πάντως! Damn Sexy!





{B - Trapper Keeper, Season 4}

Και άλλη μια (bonus) στιγμή που ταιριάζει εδώ δεν είναι άλλη απο την αλα-Akira μεταμόρφωση του Καρτμαν σε ένα γιγανταίο ον απο το μέλλον που καταβροχθίζει τα πάντα...



26 - God I Hate You Guys

{Manbearpig, Season 10}

Ο Καρτμαν νομίζει οτι έχει βρει έναν θησαυρό και θέλει να τον κρατήσει όλον για την πάρτη του. Ο μονόλογος του και στη συνέχεια ο διάλογος με τον Kyle είναι απολαυστικοί....




25 - "Get Out... of my Flashback... you... Goddamn... Jew"

{I'm a Little Bit Country, Season 7}

Τα παιδιά δίνουν εξετάσεις για την αμερικάνικη ιστορία και ο Καρτμαν προσπαθεί να πάθει κάποιο φλαςμπακ ώστε να ταξιδέψει στον χρόνο, να δει ο ίδιος με τα μάτια του τι έγινε και να αποφύγει έτσι το διάβασμα. Η σκηνή κάτω και η ατάκα στο τέλος απλά σκοτώνουν.....




24
- Swearing with no Limits


{La Petit Tourette, Season 11)

O Καρτμαν υποκρίνεται οτι πάσχει απο σύνδρομο Turette, μόνο και μόνο για να μπορεί να βρίζει ασταμάτητα όποιον θέλει, χωρίς να μπορούν να του προσάψουν τίποτα! Η κάτω σκηνή που βρίζει στα μούτρα τη μάνα του Kyle και εκείνη του λέει "ευχαριστώ" είναι μια ομορφιά....!




23
- "You Were Supposed to Get Me The Red Megaman!!!"


(Damien - Season 1}

Στην πρώτη σήζον ο Καρτμαν γενικά δεν είχε αναπτύξει ακόμα πλήρως τον χαρακτήρα του, ωστόσο η κάτω σκηνή σίγουρα εδειχνε την σωστή κατεύθυνση... Συνήθως όταν καλούμε κόσμο σ' ένα πάρτυ δεχόμαστε τα δώρα τους και τους λέμε "ευχαριστώ", ανεξάτητα απο το αν το δώρο μας αρέσει ή όχι... Ε, ο Καρτμαν πράττει το εντελώς αντίθετο!




22
- "Hall Pass! Show Me Your Hall Pass!!!"


{Miss Teacher Bangs a Boy - Season 10}

Εδώ ο Καρτμαν έχει έναν ρόλο απο κείνους που πάντα ονειρεύεται: AUTHORITAAAH. Ο ρόλος του είναι να επιβλέπει την ασφάλεια των διαδρόμων του σχολείου.... Απόλαυση.




21
- Nobody Wants You


{Tsst, Season 10}

Το να προσπαθεί κάποια μεσήλικη να κάνει babysitting στον Καρτμαν μπορεί να αποβεί μια βαθύτατα τραυματική εμπειρία... Ο Καρτμαν στα πιο κάφρικα του. Και μιλάμε σοβαρά τώρα. Το επεισόδιο χαρά κάθε ψυχολόγου, και εκείνο που εξηγεί τελικά για ποιό λόγο ο Καρτμαν έχει βγει τόσο καλοπαιδο...



20 - "Respect my Authoritaaaaahhhhh!"

{Chickenlover, Season 2}

Επιστρέφουμε στην εξουσιαστική μανία του Καρτμαν, και στο επεισόδιο εκείνο απο την δεύτερη μόλις seasοn που είχε αναλάβει τον ρόλο του μπάτσου... κυριολεκτικά. Η σκηνή κάτω τα λέει όλα!




19 - God I Hate You Guys, no 2

{The Red Badge of Gayness, Season 3}

Ενα απο τα πρώτα επεισόδια που έδειχνε μέχρι που μπορεί να φτάσει ο Καρτμαν. Κατορθώνει να ξεσηκώσει ολόκληρη την πόλη και να επαναβιώσει τον αμερικάνικο εμφύλιο, με εκείνον φυσικά να ηγείται σαν νέος στρατηγός του Νότου... και όλα αυτά φυσικά για να εκδικηθεί τους Kyle και Stan. :P




18 - "Or Else I'll Kick You in the Nuuuuuttttts..............."

{The Tooth Fairy Tats, Season 4}

ΟΛΕΣ οι φάρσες του Καρτμαν στον Μπατερς ανήκουν στα highlights της σειράς. Εδώ μια απο τις πρώτες πρώτες. Ο Καρτμαν στον ρόλο της καλής νεράιδας του δοντιού. Του πάει πλάκα πλάκα.




17 - Farting!

{Cancelled, Season 7}

Ορίστε, που φτάσαμε. Να βάζουμε στην 17η θέση με τις καλύτερες στιγμές 12 και βάλε χρόνων ενός χαρακτήρα μια σκηνή που δεν κάνει τίποτα άλλο o χαρακτήρας παρά να κλάνει όλη την ώρα! Στα μούτρα του Kyle φυσικά. Σίγουρα για τον Καρτμαν τον ίδιο η κάτω σκηνή θα έμπαινε στις απολαυστικότερες του ever. :)




16
- "I Am The Official Messenger Boy, I Am"


{I'm a Little Bit Country, Season 7}

Επιστρέψαμε σ' ένα απο τα κορυφαία επεισόδια του South Park, και το επίσημο 100στο επεισόδιο. Ναι, ο Καρτμαν κατορθώνει τελικά να έχει εκείνο το flashback του! Ταξιδεύει στον χρόνο, βρίσκει τον επίσημο αγγελιοφόρο του Thomas Jefferson, συντάκτη της Διακύρηξης της Ανεξαρτησίας, και.... τον περιποιείται κατάλληλα, παίρνοντας τη θέση του! Όλα αυτά για να γράψει καλά σ' ένα τεστ στο σχολείο.




15 - "LAAAMEEEEE!!!!! NOT COOOOOL!!!"

(Α - AWESOM-O, Season 8)

Η πιο πολύπλοκη φάρσα του Καρτμαν προς τον Butters καταλήγει να στραφεί εναντίον του... Ντύνεται σε ρομπότ, ωστόσο όταν συναντάς άντρες που σε ρωτάνε "are you by any chance a pleasure model?", ξέρεις πως κάτι δεν πάει καλά...





{Β - Cartman Sucks, Season 11}

Άλλη μια περίπτωση που η φάρσα απέναντι στον Butters στρέφεται εναντίον του. Το να βλέπεις τον Καρτμαν να είναι κακός και να κάνει καφρίλες έχει πλάκα. Το να τον βλέπεις να την πατάει ο ίδιος απο τις καφρίλες του και να πληρώνει γι' αυτές μερικές φορές έχει ακόμα μεγαλύτερη πλάκα όμως! Το επεισόδιο αυτό είναι απο τα πλέον χαρακτηριστικά.



14 - Aaaaaarrrgggghhhhhhhhhhhhh

{Cartman's Silly Hate Crime, Season 4}

O Καρτμαν στην φυλακή ανηλίκων. Σκοπός του είναι να μεταφέρει κρυφά απο τους φύλακες στο κελί ένα πακέτο τσιγάρα, που τα έχει χώσει ένα ένα στον κώλο του για να μη τα βρουν. Τελικά πάει και με ουκ ολίγη δυσκολία τα χέζει.... και στο τέλος τραβάει καταλάθος το καζανάκι!!!

Κουλτούρα.




13 - "You know that feeling, when that huge dump you just took shoots back up inside your ass???

{Cancelled, Season 7}

Deja-vu απο το πρώτο επεισόδιο και το διαστημόπλοιο! Η κάτω σκηνή είναι ποίηση σκέτη και η ατάκα του Καρτμαν δεν αφήνει περιθώρια.




12 - "I ate my Underweaaaaar!!!!!!"

(Breast Cancer Show Ever, Season 12}

Πόσο μπορεί να αυτοξεφτιλιστεί ο Καρτμαν σε ένα μόνο άτομο προκειμένου να γλιτώσει τα χειρότερα? (δλδ την ξεφτίλα σε περισσότερους). Πάρα πολύ είναι η απάντηση. Προσπαθεί λοιπόν απεγνωσμένα να αποφύγει τον καβγά με την Wendy που έχει κανονιστεί μετά το σχολείο, γιατί ξέρει απλά πως θα τον πλακώσει στο ξύλο και θα του τραυματίσει έτσι ένα κορίτσι την macho εικόνα που θέλει να έχει. Κάνει λοιπόν ό,τι περνάει απο το χέρι του για να αποφύγει τον καβγά και μεις χαιρόμαστε που τον βλέπουμε να φτάνει στον πάτο!




11
- Exterminate all Non-Gingers!


{Ginger Kids, Season 9}

Άνετα ένα απο καλύτερα επεισόδια του South Park και μια στιγμή μεγαλείου για τον Καρτμαν. Οι Stan, Kyle και Kenny του στήνουν μια φάρσα, μετατρέποντας τον σε ginger kid, με κόκκινα μαλλιά και φακίδες, προκείμενου να πάρει ένα μάθημα για τις διακρίσεις που κάνει εναντίον τους... Και ο ίδιος, όχι μόνο δε σταματάει τις διακρίσεις, αλλά ξεσηκώνει όλα τα ginger kids σε μια εκστρατεία με στόχο την εξόντωση όλων των άλλων "φυλών"! Φυσικά το τέλος του επεισοδίου και η "μεταστροφή" του ανήκουν και αυτά στα highlights...



10 - False Idols

{Pinkeye, Season 1}

Φτάσαμε στην πρώτη δεκάδα! Πρώτη season, τα παιδιά ντύνονται για το Halloween, και ο Καρτμαν επιλέγει στολή Χίτλερ. Η διευθύντρια του σχολείου του δείχνει ένα βίντεο για να δει πόσο κακός υπήρξε ο Χίτλερ, και το κωλόπαιδο που ακούει στο όνομα Cartman ενθουσιάζεται και φαντασιώνεται τον εαυτό του στη θέση του. Θα ερχόταν και αυτή η στιγμή... :P




9 - "F#$@ck Jesus!!!"

{Christian Rock Hard, Season 7}

Στο commentary του επεισοδίου οι δημιουργοί Matt Stone και Trey Parker σχολίασαν πως απόρησαν πως την έβγαλε καθαρή στην αμερικάνικη τηλεόραση (έστω και με μπιπ) αυτή η ατάκα του Καρτμαν! Πόσο μάλλον τη στιγμή που αυτός που την ξεστομίζει είναι ιδρυτής μιας χριστιανικής ροκ μπάντας, η οποία περιμένει να πάρει το πρώτο της πλατινένιο άλμπουμ μπροστά στους θαυμαστές της....! Ο ρόλος του Καρτμαν σε πιστό τραγουδοποιό του Χριστού κατέχει δικαιωματικά μια θέση στη δεκάδα...



8 - Casa Bonita!

{Casa Bonita, Season 7}

Αυτό και το "The Death of Eric Cartman" ίσως είναι τα κορυφαία Butters-Cartman episodes. Τι να λέμε τώρα, όλο το επεισόδιο είναι ένα highlight, ο Καρτμαν κάνει τα πάντα προκειμένου να πάει στην Casa Bonita, το αγαπημένο του μεξικάνικο εστιατόριο, και ο καημένος ο Butters είναι το θύμα... Όταν τελικά στο τέλος ξεσκεπάζεται, με το που έχει φτάσει στην Casa Bonita, αποφασίζει να το διασκεδάσει όσο περισσότερο γίνεται, στον λίγο χρόνο που του απομένει μέχρι να τον μαζέψουν!




Να θυμηθούμε εδώ και την "Cartmanland" απο τη season 5, που ο Καρτμαν έδειξε για πρώτη φορά πως εννοεί ο ίδιος τη διασκέδαση σ' ένα fun park!

7 - Reach Out For The Limit!

{Up The Down Steroid, Season 8}

Ο Καρτμαν συμμετέχει σε αγώνες παιδιών με ειδικες ανάγκες, υποκρίνοντας οτι είναι ένα απ' αυτά, μόνο και μόνο για να κερδίσει τα χρήματα του πρώτου βραβείου! Ο ίδιος θεωρεί βέβαιη τη νίκη, αλλά η μοίρα θα του έπαιζε άσχημο παιχνίδι...! :)




6 - "Girl, you're the only Girl for me, Girl, Giiiirl..."

{Something You Can Do With Your Finger, Season 4}

Λατρεία. Πόστερ στον τοίχο. Ονείρωξη κάθε έφηβης. Μέλος μιας διάσημης στα θηλυκά boy band, και φυσικά ο main man, τέτοια ονειρεύεται ο Καρτμαν! Η ατάκα που πετάει μόλις ξυπνάει είναι όλο το ζουμί!





plus: Eric's Naked Truth

{Fun Times With Weapons, Season 8}

Extra bonus video: το βίντεο αυτό το πρόσθεσα αφού ολοκλήρωσα τη λίστα των 30, καθώς ομολογώ είχα ξεχάσει εντελώς μια απο τις κορυφαίες στιγμές του Καρτμαν, που ανήκει άνετα στην πρώτη δεκάδα! Ο Καρτμαν έχει τόσο πολύ επηρεαστεί απο το παιχνίδι ρόλων που παίζει με τους φίλους του, που κάνει στον εαυτό του ένα ξόρκι "invisibility", απαλλάσοντας τον εαυτό του απο τα περιττά ρούχα φυσικά, νομίζοντας πως έτσι θα περάσει απαρατήρητος απο το πλήθος.... δε περιγράφω άλλο, η σκηνή είναι ένα έπος.





5 - Tacos Flavored Kisses for my Ben!

{Fat Butt and Pancake Head, Season 7}

Ίσως ό,τι πιο άκυρο και καμμένο έχουμε δει ως τώρα στο South Park! Το... χέρι του Καρτμαν έχει αποκτήσει ανεξάρτητη προσωπικότητα με το όνομα "Jennifer Lopez" και ξαφνικά ο Καρτμαν πιάνει τον εαυτό του να κάνει.... κάτι που δεν έπρεπε στον Ben Affleck!!!!!!




4 - Whatever, I Do What I Want!

{Freak Strike, Season 6}

O Cartman σε ρόλο teenage slut whore, προκειμένου να πάρει ένα βραβείο στην τιβί σε εκπομπή για τα πιο κακομαθημένα παιδιά.... Need i say more? Απλά, μια απο τις κορυφαίες του στιγμές.



3 - Crap Comes Out of Your Mouth!

{Red Hot Catholic Love, Season 6}

Μεγαλείο καφρίλας. Η σκηνή που σιχαινόμαστε να αγαπάμε. Ο Καρτμαν πείθει τα παιδιά πως, ναι, υπάρχει και εναλλακτική μέθοδος να χέζει κανείς. Bάζοντας το φαί στον κώλο και χέζοντας το απ' το στόμα φυσικά!




2 - "Wir müssen die Juden ausrotten!"

{The Passion of the Jew, Season 8}

Η απόλυτη μεταμόρφωση και το απόλυτο ρεσιτάλ. Ο Καρτμαν σε σύναξη με θέμα τα "Πάθη του Χριστού" του Mel Gibson. Ο κόσμος νομίζει πως το θέμα αφορά την εξάπλωση του λόγου του Κυρίου, ο Καρτμαν όμως απλά επιθυμεί την εξόντωση των Εβραίων, σε μια παρωδία του Χίτλερ. ...Τι να λέμε τώρα, σεβασμός για μια απο τις διαχρονικότερες στιγμές των 13 χρόνων της σειράς.




Και ναι, επιτέλους, έφτασε η ώρα............

1 - Mmmm, Your Tears Are So Yummy!!!!!!!!

{Scott Tenorman Must Die, Season 5}

E, είχε κανείς καμιά αμφιβολία για την πρώτη θέση? Η ΑΠΟΛΥΤΗ στιγμή του Καρτμαν, όμοια της οποίας πολύ δύσκολα θα δούμε ξανά. Εκεί που ο Καρτμαν μετατράπηκε απο απλά ένα παλιόπαιδο σε μοχθηρό σατανικό ον, ικανό ακόμα και για την πιο ποταπή πράξη προκειμένου να πάρει την εκδίκηση του! Το επεισόδιο αυτό παραμένει στη λίστα με τα αγαπημένα επεισόδια του South Park για τους περισσότερους φαν της σειράς, αν και είναι γεγονός πως υπήρξε και κόσμος που ενοχλήθηκε όταν το είχε πρωτοδεί. Σε περίπτωση που διαβάζετε αυτό το αφιέρωμα, και ΔΕΝ έχετε δει αυτό το επεισόδιο, αλλά θέλετε να το δείτε, ΜΗΝ κοιτάξετε το κάτω βίντεο. Είναι το περίφημο φινάλε του επεισοδίου και χοντρό spoiler.

Οι υπόλοιποι φυσικά ας αποτίσουμε άλλη μια φορά φόρο τιμής στην μεγαλύτερη στιγμή του Eric Cartman!




Επίμετρο

Αυτά λοιπόν, ελπίζω να το χαρήκατε όπως εγώ. Φυσικά ήταν ένα αφιέρωμα στον Καρτμαν, όχι στο South Park γενικά, γι' αυτό και τα επεισόδια που αναφέρθηκαν δεν είναι απαραίτητα (ή δεν είναι μόνο αυτά) τα καλύτερα της σειράς. Επίσης υπήρξαν κι άλλες στιγμές του Καρτμαν που ξεχώριζαν φυσικά, και απλά...πέρασαν μετεξεταστέες. Για παράδειγμα ο ρόλος του ως ιεροκύρηκας στο "Probably", ή ως φάντασμα στο "The Death of Eric Cartman", ή η απόπειρα του να ματαιώσει τα σχέδια των παιδιων στο επεισόδιο με το Wall Mart, α, τώρα θυμήθηκα και τις μεταμορφώσεις του στο "Cartman's Mom is a Dirty Slut"....... είναι πάρα πολλά, τι να λέμε βασικά βαριόμουν να επεξεργαστώ και να ανεβάσω ΤΟΣΑ βίντεο, επομένως το περιόρισα στα 30! :P

Κατα τ' άλλα να πω εδώ πως το αφιέρωμα στο gothic θα το συνεχίσω αφού περάσει καποιος καιρός, για την ώρα του έβαλα μια άνω τελεία, η αλήθεια είναι πως τράβηξε πιο πολύ απ' ότι περίμενα στην αρχή και στη φάση αυτή προτιμώ να γυρίσει το blog στους κανονικούς του ρυθμούς. I need a break εν ολίγοις. :)

That's all folks! Καλή χρονιά σε όλους μας μια που η επόμενη ανάρτηση θα γίνει τον νέο χρόνο πια...




~

20 Δεκεμβρίου 2009

Χριστούγεννα





Χριστούγεννα στην ωραιότερη των πόλεων! Την Αθήνα φυσικά. Το στολίδι της Ευρώπης, το λίκνο του πολιτισμού, τότε, τώρα και για πάντα! Σας αρέσει η φωτογραφία που τράβηξα? :)

Κυκλοφορεί απο δω και απο κει ένα θέμα για την "Πόλη μας την Αθήνα", με διάφορους επίσημους, celebrities κλπ να την εκθειάζουν. Ε λοιπόν, η Αθήνα είναι σαν μια άσχημη γυναίκα που πάσχει απο φαντασιώσεις μεγαλείου. Και παστώνει με μακιγιάζ το πρόσωπο της, νομίζοντας πως έτσι θα ομορφύνει.

Αλλά ας μη γκρινιάζω. Χριστούγεννα - και φέτος - στην Αθήνα λοιπόν! Γιορτές να ναι και ας είναι και στο * λογοκρισία *. Ναι, πήγα να πω "Τιμπουκτού" αλλά απο περιέργεια πληκτρολόγησα το όνομα στο νετ και τι μου έβγαλε: η τρίτη κατά σειρά αφρικανική χώρα την οποία επικαλούμαστε για να καταδείξουμε τα χάλια μας «Γίναμε Ουγκάντα / Ζιμπάμπουε καταντήσαμε / ούτε στο Τιμπουκτού δεν γίνονται αυτά τα πράγματα» (link). Άκυρο λοιπόν. Ποιοί είμαστε εμείς οι Αθηναίοι στην τελική που θα δουλέψουμε το Τιμπουκτού. Τουλάχιστον αυτοί εκεί δεν καυχιώνται για τον πάλαι ποτέ πολιτισμό τους, προσπαθώντας να αλαφρύνουν έτσι τα χάλια τους.

Γιορτές λοιπόν. Χαρά και ευτυχία. Αλήθεια λέω! Αγαπώ τα Χριστούγεννα, αγαπώ όλες αυτές τις χαζομαρούλες με τα στολίδια και τα δέντρα (και τα γλυκά) και τα λαμπάκια και τα κάλαντα (και τα γλυκά) και τα παραμύθια (και τα γλυκά) και όλα αυτά τα όμορφα. Φέτος μοίρασα το στόλισμα του δέντρου στα τρία μάλιστα, για να το χαρώ περισσότερο! Θέλω να δω χριστουγεννιάτικες ταινίες, να διαβάσω βιβλία που σε ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους (σωστά καταλάβατε, ξωτικοδρακοιστορίες και τα μυαλά στο μίξερ), να ακούσω ταξιδιάρικες μελωδίες. Τα Χριστούγεννα είναι η επίσημη θεσμοποιημένη μαζική απόδραση μας απο την καθημερινότητα.




The spirit


Ποιό είναι λοιπόν το περίφημο αυτό "πνεύμα των Χριστουγέννων"? Που γυροφέρνει και είναι άπιαστο? Λοιπόν, ας αφήσουμε καταρχάς τις κουταμάρες για "αγάπες", "καλοσύνες", και τέτοια, το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν έχει καμία σχέση μ' αυτά. Όπως δεν έχει καμία σχέση και με τη θρησκεία φυσικά, η θρησκεία δεν είναι παρά το εξευγενισμένο του περίβλημα. Και αυτό το βλέπουμε απλά στο γεγονός πως ακόμα και σε χώρες όπως η Ιαπωνία (που δεν είναι χριστιανοί) γιορτάζουν τα Χριστούγεννα!





Κατά ένα μέρος, και εστιάζοντας στα δικά μας, το πνεύμα αυτό δεν είναι άλλο απο την αδηφάγο εκείνη επιθυμία να ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ, να κάνουμε δώρα στον εαυτό μας και στους άλλους, να αλωνίσουμε τα καταστήματα σαν επίδοξοι κατακτητές και να εξαντλήσουμε κάθε σπιθαμή απο τα οικονομικά μας. Δεν είναι τυχαίο το πελώριο χριστουγεννιάτικο δέντρο έξω απο το Mall. Είναι σα να λέει "εγώ είμαι εδώ γιατί εδώ ανήκω, και το ξέρετε!". Η επιθυμία αυτή υπάρχει συνέχεια βέβαια, είναι ο τροχός απο τον οποίο κυλάει αυτή η κοινωνία, απλά τα Χριστούγεννα κορυφώνεται.

Μη σας παραπλανεί το αστέρι στην κορυφή του δέντρου. Στην πραγματικότητα, δεν είναι αστέρι, αλλά ένα μεγάλο χρυσό νόμισμα.




Κατά δεύτερο λόγο, το πνεύμα αφορά την δυνατότητα που μας παρέχεται να ξοδέψουμε, όχι μόνο σε προιόντα, αλλά και σε διασκέδαση. Ο καθένας την ερμηνεύει αλλιώς τη διασκέδαση, αλλά πείτε μου, όλη αυτή η μανία να κλείσει τραπέζι κόσμος στα γνωστά "πολιτισμικά κέντρα" το βράδυ της Πρωτοχρονιάς που οφείλειται? Τόσοι και τόσοι βγαίνουν τη νύχτα εκεί, πολλοί μάλιστα πείθουν τους εαυτούς τους οτι πέρασαν καλά. Συνήθως στιβάζονται σα τα ζώα σ' έναν χώρο μαζί με εκατοντάδες άλλους, υπο τους ήχους δυνατής μουσικής, λένε μερικές μαλακίες, πίνουν δυο ποτά, και έτσι περνάνε μια "ξεχωριστή βραδιά".




Pearl Lights deep in the Snow


Χμ, κι όμως, υπάρχει ένα πνεύμα εδώ. It's not all about the money, it's not all about vacation. Απλά το πνεύμα αυτό είναι θαμμένο κάτω απο τα πελώρια μηχανήματα της Εργασίας και της Σχόλης, της Αγοράς και της Διασκέδασης. Τις ντυμένες με χριστιανικό περίβλημα Θεότητες της εποχής μας.

Ακούστε τα κουδουνάκια σαν εκείνα που κάνει ένα υποθετικό έλκηθρο. Μη σκέφτεστε τίποτα, απλά ακούστε τον ήχο τους. Παρατηρείστε ένα έλατο με αφράτο χιόνι πάνω του. Απλά κοιτάχτε το. Περπατήστε σε έναν δρόμο της πόλης τη νύχτα, στην ησυχία, και παρατηρείστε τα λαμπάκια που φωτίζουν στα σπίτια. Μυρίστε τον αέρα απο τη μυρωδιά του τζακιού, το καμμένο ξύλο. Σταθείτε μπροστά απο ένα τζάκι με στολίδια απο πάνω του, και παρατηρείστε τις σπίθες που τρεμοπαίζουν και τσιτσιρίζουν.




Ε, κάτι, ΚΑΤΙ σας κάνει. Μια αίσθηση ομορφιάς, μια αίσθηση γλυκιά και ζεστή. Μερικές φορές και ταξιδιάρικη. Γιατί τόσες και τόσες ταινίες ή βιβλία που σχετίζονται με τα Χριστούγεννα συχνά καταλήγουν να μας ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους? Γιατί έχουμε συνδέσει τόσο τα Χριστούγεννα με τα παραμύθια? Γιατί πολλοί απο μας τα έχουμε συνδέσει με την παιδικότητα? Και ποιός είναι ο συνδετικός κρίκος όλων αυτών? Ακόμα και εκείνοι που μελαγχολούν με τα Χριστούγεννα (δεν είναι πολλοί, αλλά υπάρχουν), ακόμα και αυτοί στην ουσία επηρεάζονται απο τα ίδια πράγματα - απλά με διαφορετικό τρόπο.




Τα Χριστούγεννα στο πολύ βάθος τους είναι ένα ταξίδι. Στον χώρο και στον χρόνο. Στο πολύ βάθος τους. Πολύ πίσω απο την επιφάνεια που βιώνουμε όλοι σε καθημερινή βάση. Ίσα που κάποιοι απο μας νιώθουμε αυτό το βάθος λοιπόν, κάποιες μεμονωμένες στιγμές.

Οτιδήποτε όμορφο στα Χριστούγεννα συνδέεται με ίχνη που χάραξαν μέσα σε διάστημα χιλιετιών μακρινοί πρόγονοι που σαν μακρινά αταβιστικά απολιθώματα στο χιόνι αχνοφέγγουν μέσα στη νύχτα. Υπάρχουν παγανιστικά κατάλοιπα στο συλλογικό μας ασυνείδητο, το πνεύμα του Ελάτου, το πνεύμα του Ελαφιού, του άφθονου Φαγητού και Ποτού. O κλασικός αιώνιος Κύκλος. Ο ήχος απο τα γιορτινά κουδουνάκια ξυπνάει τις ασυνείδητες αυτές συλλογικές αναμνήσεις που όλοι κουβαλάμε.





Υπάρχουν θησαυροί στο στοιχειωμένο σπίτι?


Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να διαισθάνονται καλύτερα το ασυνείδητο αυτό πνεύμα. Και είναι λογικό, γιατί εκείνο που λέμε "παιδικά παραμύθια" το φέρνει μέσα του, είναι γραμμένα κι αυτά στη συμβολική γλώσσα του συλλογικού ασυνείδητου. Τα παιδιά δε φοβούνται να αφήσουν τη φαντασία τους να ταξιδέψει. Τα πολύ μικρά παιδιά δεν έχουν ακόμα οριοθετήσει σωστά τα όρια ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό - στις λίγο μεγαλύτερες ηλικίες όμως η οριοθέτηση αυτή έχει γίνει, και αρχίζει το πραγματικό παιχνίδι.

Τα παιδιά ξέρουν να παίζουν. Οι ενήλικες συχνά ξεχνάνε τον τρόπο. Ένα παιδί θα δει ένα παλιό σπίτι, ή μια οικοδομή, και δεν είναι απίθανο να θελήσει να το "εξερευνήσει". Φαντάζεστε έναν ενήλικα να αρχίζει να "εξερευνεί σπίτια"? Ναι, είναι αστείο. Ο κόσμος έχει πλέον ξεκαθαρίσει γι' αυτόν, τα πάντα βρίσκονται τοποθετημένα στη θέση τους, σύχνα έχει και τη δική του "κοσμοθεωρία" γύρω απο την οποία τοποθετεί και κρίνει τα πάντα γύρω του. Δεν είναι κακό αυτό φυσικά, κάθε άλλο, είναι φυσικό και θεμιτό.

Γίνεται κακό όμως όταν ο ενήλικας ξεπουλάει την φαντασία του.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το κάνει κάποιος, το αποτέλεσμα όμως είναι πάντα το ίδιο. Φτάσαμε να αντιμετωπίζουμε τη φαντασία σαν ένα μικρό ποταμάκι που ρέει κάπου εκεί μέσα στο νου μας, απο το οποίο συχνά ονειροπολούμε και πλάθουμε διάφορες (ευχάριστες ή δυσάρεστες) σκέψεις και καταστάσεις στο μυαλό μας. Η φαντασία δεν είναι ποταμάκι μέσα στο κεφάλι μας. Η φαντασία είναι μια ατελείωτη αχανής πολύχρωμη δεξαμενή μέσα στην οποία πλέουμε, και της οποίας είμαστε μέρος και ταυτόχρονα, οδηγοί. Αλλά το ξεχάσαμε και αυτό.


Μια παράξενη βραδιά


Ήταν μια όμορφη, μυστήρια, ταξιδιάρικη (ίσως και λίγο φαντασμένη) βραδιά η σημερινή, που με ώθησε να γράψω όσα έγραψα. Πολλές παράξενες συμπτώσεις και συναντήσεις, απο κείνες που σε βάζουν να αναμασάς την κλασική ατάκα "τίποτα δεν είναι τυχαίο", όσο και αν θες να αποκαλείς τον εαυτό σου ρεαλιστή.

Μέσα σ' όλα, η βραδιά περιελάμβανε μια ωραία βόλτα στα Εξάρχεια, όπου παραδόξως, δεν είδα ούτε έναν μπάτσο. Πραγματικά απόρησα, τον τελευταίο καιρό η περιοχή έσφυζε. Μάλλον έτυχε κι αυτό. Αντί αυτού αράξαμε στο νέο παρκάκι στο κέντρο των Εξαρχείων, με τα νεοφυτεμένα ακόμα δέντρα του, παρκάκι που έφτιαξαν με φροντίδα τα φοβερά αυτά πλάσματα που συχνάζουν εκεί και για τα οποία πλάσματα τόσα λέγονται απο Μέσα και λοιπά, αλλά όλα είναι ψέματα. Ας μη συγχέουμε τα παραμύθια με τα ψέματα. Τα παραμύθια είναι αληθινά, τα ψέματα όχι.

Η βραδιά κύλησε ήσυχα, έγιναν παράξενες συζητήσεις και ο αέρας ανέμιζε με μυστήριο τρόπο στα φυλλώματα των δέντρων.




Μπορεί και να είναι τυχαία. Αλλά τελικά, πιστεύω πως η - κλασική πια - φράση "τίποτα δεν είναι τυχαίο" μοιράζεται κάτι κοινό με το "πνεύμα των γιορτών" που περιέγραψα. Σαν μακρινά ξαδέρφια. Ε, και σε τελική ανάλυση, ακόμα και τυχαία να είναι όλα, ακόμα και κουταμάρες να είναι όλα αυτά περί "πνεύματος" κλπ, ε, ίσως απλά να επιλέξαμε να παίξουμε, χτίζοντας φανταστικές ιστορίες και παραμύθια, όπως κάναμε παιδιά.

Ίσως όλο αυτό το κείμενο να είναι μια τέτοια φανταστική ιστορία. :)

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ταξιδέψει κανείς με το νου του... Αυτά λοιπόν... Καλές γιορτές σε όλους!!!!!



~