Γκάντι vs Χίτλερ, σημειώσατε Ένα

Βρισκόμαστε κάπου στα μισά της δεκαετίας του 20, όταν ο Χίτλερ γράφει το “Mein Kampf”, επαινώντας την «ανωτερότητα της Αρίας Φυλής». Παράλληλα εκφράζει τη βαθιά του περιφρόνηση για τους λαούς του Τρίτου Κόσμου, που αγωνίζονταν επί δεκαετίες για την ανεξαρτησία τους. Η αίσθηση της δύναμης είναι εκείνη που τον προσελκύει, η ιδέα του Μεγάλου Έθνους, της «ανώτερης φυλής» και της Αυτοκρατορίας – οι λαοί του Τρίτου Κόσμου και η προσπάθειά τους να αποτινάξουν τον ζυγό των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, του προκαλούν μονάχα γέλια. Ας παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο, σχετικό με την Ινδία, στο οποίο, μας λέει ο Χίτλερ, θυμάται

«κάποιον Ασιάτη ή άλλον, φακίρη, ή ίσως, κάποιους αληθινούς Ινδούς «αγωνιστές της ελευθερίας» που γύριζαν την Ευρώπη προσπαθώντας να πείσουν, ακόμη και κείνους που έβλεπαν ξεκάθαρα, με την ιδέα πως η Βρετανική Αυτοκρατορία, που τη βάση της αποτελεί η Ινδία, βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης, ακριβώς στην Ινδία… Οι Ινδοί αντάρτες όμως ποτέ δεν θα το καταφέρουν αυτό… Είναι εντελώς αδύνατο ένας συνασπισμός σακάτηδων να κυριεύσει ένα ισχυρό κράτος. Γνωρίζοντας τη φυλετική τους κατωτερότητα, ποτέ δε θα συνέδεα τη μοίρα του έθνους μου με τη μοίρα των λεγόμενων «καταπιεζόμενων εθνών». 

(από το "Mein Kampf")

Για δες όμως. Οι «σακάτηδες» εκείνοι και ένας ειρηνιστής επαναστάτης, όχι πολλή καιρό μετά, κατόρθωσαν να γκρεμίσουν την αυτοκρατορία από το βάθρο της, αποκτώντας την ανεξαρτησία τους και συνιστώντας πρότυπο για πλήθος λαών που θα εμπνέονταν από το παράδειγμά τους. Κάπως έτσι διαψεύστηκε πανηγυρικά η πάνω πρόβλεψη του Χίτλερ… Είχαν, βλέπετε, τον τρόπο τους. 

Γκάντι vs Χίτλερ, σημειώσατε Ένα.

«Κάθε φορά που απελπίζομαι, θυμάμαι πως ο δρόμος της αλήθειας και της αγάπης πάντα επικρατούσε. Μπορεί να είναι τύρρανοι και δολοφόνοι, και μπορεί για κάποιο διάστημα να φαίνονται ακατάβλητοι, μα στο τέλος πάντα πέφτουν. Σκέψου το. Πάντα».

Μαχάτμα Γκάντι