Τι ήταν αυτό που έκανε αυτό τον άνθρωπο τόσο σπουδαίο? Η μορφή του? Τα χορευτικά? Τα βίντεοκλιπ του? Τα σόου του? Η μουσική του? Η ζωή του, που απο παιδί είχε γίνει τόσο διάσημος και στα 25 του υπήρξε superstar πρώτος σε πωλήσεις παγκοσμίως? Τα σκάνδαλα ίσως?
Όχι, ήταν ΟΛΑ ΜΑΖΙ. Η ζωή του Michael Jackson είναι η επιτομή του star σε αυτή την κοινωνία του θεάματος. Ο Michael απο τη μία υπηρετούσε την κοινωνία αυτή, την έτρεφε, της έδωσε ζωή, μετέτρεψε τη μουσική σε show και υπερθέαμα. Ήταν εκείνος που εκτόξευσε το MTV στο ξεκίνημα του, ήταν εκείνος που αντί για απλά βιντεοκλιπ κατέληξε να φτιάχνει υπερπαραγωγές όμοιες με ταινίες του Σπηλμπεργκ, τύπου Thriller. Ήταν ο ορισμός του show-man, του οποίου τα live υπήρξαν κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ ξανά ως τότε. Συνεργάστηκε με μορφές όπως Martin Scorcese, Vincent Price, με σταρ όπως ο Michael Jordan και o Paul MacCartney. Ήταν κολλητός με μεγάλες περσόνες του Χόλλυγουντ, έβγαινε στο προεδρικό βήμα ήδη στα 25 του. Ο Michael ήταν ο ορισμός του show στα 80s.
Αλλά ρε γαμώτο. Δεν ήταν μόνο αυτό. Όσο υπηρετούσε αυτή την κοινωνία του θεάματος, όσο της έδινε τροφή, άλλο τόσο έστεκε ξεχωριστά απο όλους εκείνους που η ίδια η κοινωνία μετέτρεψε σε έρμαιο της, κάνοντας τους πιόνια της βιομηχανίας.
Και αυτό γιατί ο Michael ήταν ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ. Ήταν πρωτοπόρος σε ΟΛΑ. Δε μιμήθηκε, δεν αντέγραψε. Έγραφε τη μουσική του, έγραφε τους στίχους, σχεδίαζε τα χορευτικά, σχεδίαζε πως θα είναι τα βίντεοκλιπ του και τα λάιβ του. Όποιος ακούσει τα άλμπουμ του θα διαπιστώσει πως το "pop" είναι απλά μια γενίκευση όταν μιλάμε για τη μουσική του. Ήταν funk, ήταν soul, ήταν RnB, ήταν rock όποτε ήθελε. Μεγάλη τιμή για έναν Van Halen ή έναν Slash που τους επέλεξε να συνεργαστούν μαζί του. Αυτός έκανε κουμάντο, ήταν ο mastermind, ο ορισμός του καλλιτέχνη με τα όλα του.
Και τελικά η ίδια η κοινωνία του θεάματος στράφηκε κάποια στιγμή εναντίον του (όπως αναμενόταν). Εν μέρει απο προσωπικές επιλογές (δε γνωρίζω πόσο ευθύνεται ο ίδιος και πόσο προβλήματα υγείας), εν μέρει επειδή δέχτηκε ατελείωτες επιθέσεις, ο Michael στα '90ς έγινε σκιά του εαυτού του. Και αυτό αποτυπώθηκε στην εξωτερική του εμφάνιση. Στα τέλη των '80ς τραγουδούσε "Leave Me Alone" αλλά τελική η αδηφάγος για κουτσομπολιά κοινωνία δε τον άφησε, το αντίθετο μάλιστα.
Έφταιγε ο ίδιος? Ευθύνη υπάρχει πάντα, αλλά μη ξεχνάμε: εδώ μιλάμε για έναν άνθρωπο που ήταν σταρ ήδη απο τα 8 του χρόνια... Και μεγάλωσε με την κάμερα πάντα να τον ακολουθεί. Γι' αυτό και κατά βάθος, παρέμενε πάντα ένα παιδί. E, κάποια στιγμή λύγισε.
Αυτό που πρόσφερε σε όλους μας που μεγαλώσαμε με αυτόν είναι ανεκτίμητο. Δε μας νοιάζουν οι φήμες, δε μας νοιάζουν τα σκάνδαλα. Δε θα μπούμε στην παγίδα που η ίδια η κοινωνία του θεάματος έστησε εδώ και χρόνια. Εμείς κρατάμε μόνο την ουσία:
Το οτι ο Michael εμπλούτισε τη φαντασία μας, και γέμισε την παιδική ψυχή μας με χρώματα. Θα τον θυμόμαστε γραβατομένο και με κείνο το λευκό καπέλο να κάνει το περίφημο moonwalking του, που βλέπαμε παιδιά και λέγαμε "πωω πως το κανε αυτό?"....
Έχε γειά Michael. Ήσουν απο άλλο πλανήτη απλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου