Το βλέπεις αυτό το οροπέδιο που απλώνεται μπροστά σου; Βλέπεις τις απόκρημνες κορφές και τους γκρεμούς; Ίσως η ζωή σε πετάξει ξαφνικά σε ένα τέτοιο σκηνικό και σου πει «περπάτησε!» Και συ θ’ αντικρίσεις, ζαλισμένος, το αφιλόξενο τοπίο και θα νιώσεις αποθαρρυμένος. «Πως θα τα καταφέρω;», ίσως σκεφτείς. «Το έδαφος είναι σκληρό, ο καιρός άγριος, τέτοια τοπία δεν φτιάχτηκαν για να βαδίζουμε πάνω τους ξυπόλητοι.»
«Περπάτησε!», θα ακούσεις πάλι να σου λένε. «Τέτοια τοπία φτιάχτηκαν ΑΚΡΙΒΩΣ για να τα περπατήσεις. Φόρα τα σκληρότερα παπούτσια σου και πάρε μαζί σου εφόδια για το δρόμο. Βρες σπηλιές να φυλαχτείς απ’ τους ανέμους και χτίσε γέφυρες που ενώνουν τους γκρεμούς. Και ο νους σου να είναι στην κοιλάδα που δεσπόζει πίσω απ’ τις βουνοκορφές – στην κοιλάδα να ‘ναι η σκέψη σου και μόνο!»
«Πως θα τα καταφέρω μοναχός μου;», θα ρωτήσεις προβληματισμένος.
«Δεν είσαι μοναχός σου. Ποτέ δεν ήσουν. Άνοιξε τα μάτια σου και κοίταξε γύρω σου – είστε πολλοί. Κάθε αγώνας που δίνεις για τον εαυτό σου είναι αγώνας που δίνεις για όλους. Κάθε εμπόδιο που περνάς, είναι εμπόδιο που περνούν κι άλλοι μαζί σου. Μην επιτρέψεις να σε καταβάλει – δεν είσαι μόνος σου σ’ αυτό, περπατούν πολλοί τον ίδιο δρόμο, αυτό μη το ξεχνάς. Μοιράσου την καρδιά και τη σκέψη σου και θα δεις πως έχω δίκιο.»
Αγωνίσου ενάντια στην αρρώστια. Πέρασε πάνω από την αδικία. Μάθε να μη φοβάσαι την αντιξοότητα. Δες το σαν πρόκληση και μόνο. Σαν μια περιπέτεια. Σαν τη δίψα του ταξιδιώτη της ερήμου, στην αναζήτηση της όασης. Ύψωσε τη φωνή σου, αν χρειάζεται. Μα μη ξεχνάς πως οι βαθύτεροι αγώνες πηγάζουν πρώτα από μέσα σου – είναι σιωπηλοί, το βλέμμα τους προσανατολισμένο στο στόχο, αποφασισμένο.
Όσα βουνά και αν προκύψουν – ξέρεις πως η κοιλάδα βρίσκεται εκεί και μαζί της το γευστικό, σα νέκταρ, νερό της, ικανό να ξεδιψάσει και τον πιο ταλαιπωρημένο ταξιδιώτη. Εκείνον που θα κοιτάξει πίσω του χαρούμενος και θα πει «τι περιπέτεια κι αυτή!» Εκείνον που, αποφασισμένος, σκαρφαλώνει έναν-έναν τους βράχους που στέκονται μπροστά του, κόντρα στη μιζέρια, κόντρα στο φόβο, κόντρα στην ηττοπάθεια: μαθαίνοντας ως και να γελάει στην πορεία. Μη μοιράζεσαι πόνο – να μοιράζεσαι γνώση! Η γνώση του αέρα των βουνών και των κρυφών μονοπατιών τους. Γιατί ξέρεις πως κανένα απόκρημνο βουνό δεν είναι αιώνιο και κάθε έρημος κάποια στιγμή συναντά την όασή της.
Φτιάχτηκαν λοιπόν βουνά σαν αυτά για να τα περπατούμε; Δεν έχει σημασία… Σημασία έχει, από τη στιγμή που βρέθηκες πάνω τους, να περπατήσεις.
Πόσο όμορφα και πόσο αληθινά αυτά που γράφεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι όλοι οι άνθρωποι να άκουγαν την προτροπή σου. Θα γινόταν ο κόσμος τόσο πολύ καλύτερος...
Να έχεις μια όμορφη μέρα.
Και καλό μήνα, το ξέχασα!
ΔιαγραφήΚαλό μήνα, αγαπητή μου Pippi.
ΔιαγραφήΤι όμορφες σκέψεις φονοκουνελε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφω από το κινητό..... Βρήκα χρόνο στη δουλειά και σε διάβασα....
Βάλσαμο οι σκέψεις σου σε μια μια η τρελή από όλες τις απόψεις.
Σε φιλώ.
*σε μια ημέρα τρελή .....φτου!
ΔιαγραφήΚαι χωρίς τη λέξη βγαίνει ωραιότατο νόημα! Υπάρχει και η θετική, η όμορφη τρέλα. Ας έχουμε περισσότερες από δαύτες και λιγότερες από τις άλλες...
Διαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=IBSmgPxsIcA
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό για τη συντροφιά στο περπάτημα...
Και φυσικά δεν είσαι μόνος στη δυσκολοπάτητη διαδρομή, αν μοιράζεσαι.
Αλίμονο αν αρνηθεί κανείς να την περπατήσει, μια κι εκείνος θα χάσει...
Και το ξέρεις, όπως το ξέρω.
Οι καλοί συνοδοιπόροι κάνουν πάντα τις διαδρομές ευκολότερες!
ΔιαγραφήΑν και ειναι καπως πεζο αυτο που θελω να πω σε σχεση με τη λογοτεχνικοτητα του κειμενου, δεν μπορω να μην παρατηρησω οτι ενα νημα απο αυτην την προβληματικη μπορει να καταληξει στην νεοφιλελευθερη αντιληψη αυτου που λεμε “think positive”.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο think positive αν και ειναι ντυμενο με τον μανδυα του αισιοδοξου, αποφασιστικου και τολμηρου ανθρωπου μπορει στην ουσια να ειναι μια παροτρυνση ενσωματωσης σε εναν αποξενωμενο κοσμο ή ενας τροπος αποδοκιμασιας της κριτικης. «Μην εισαι τοσο μιζερος, ετσι εχουν τα πραγματα, σκεψου θετικα.»
Το ξερω οτι δεν ειχες τετοιο σκοπο (εχω παρακολουθησει τη σκεψη σου στο μπλογκ) απλα το αναφερω ετσι συμπληρωματικα. Κουβεντα να γινεται που λεμε.
Πολυ ωραιο το κειμενακι σου.
Αγαπητέ φίλε, ομολογώ με προβληματίζει το ότι συνδύασες το κείμενό μου με το τετριμμένο εκείνο "think positive": δεν αναφέρομαι σε θετικές σκέψεις και σύννεφα και νομίζω το γνωρίζεις, αν έχεις παρακολουθήσει όντως τα κείμενα αυτού του Blog. Αναφέρομαι σε αγώνα, σε μάχη κόντρα στις δυσκολίες και τις αντιξοότητες. Αναφέρομαι σε ύψωση φωνής. Αυτό δεν αφορά καθόλου την "θετική σκέψη". Τα ροζ συννεφάκια και τα διαφημιστικά σλόγκαν θετικών φρου φρου δεν με αφορούν και δεν αφορούν αυτό εδώ το Ιστολόγιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης η όποια σύνδεση με πολιτικές αντιλήψεις είναι πολύ πέραν του σκοπού της παρούσας ανάρτησης, και μπορώ να πω πως με απωθεί - πρόκειται για μια βαθιά προσωπική ανάρτηση. Κάποιος εξάλλου θα μπορούσε να το διαβάσει και εντελώς διαφορετικά: αγωνίσου να αλλάξεις τον κόσμο γύρω σου, αντί να προσαρμοστείς σε αυτόν. Μα όπως είπα, δεν έγραψα το κείμενο με την Χ ή Ψ πολιτική πυξίδα.
Κάθε ανάγνωση είναι προσωπική, επομένως είναι αδύνατο να ελέγξω πως θα εκλάβουν οι αναγνώστες όσα γράφω. Το νόημα του κειμένου είναι η Ενδυνάμωση - πως θα γίνει αυτό και με ποιον τρόπο θα την εκλάβει και θα την εννοήσει ο καθένας... αυτό εναπόκειται σε εκείνον και μόνο - όχι σε μένα.
Ενδιαφέρον το σχόλιό σου, όπως και να 'χει! Θέλω να πιστεύω πως έγινα ξεκάθαρος με την απάντησή μου.
Δεν ηθελα να κανω τετοια συνδεση κουνελι. Ηθελα απλα να επισημανω μια τροπη που μπορει να παρει η συγκεκριμενη σκεψη με βαση τα δικα μου ερωτηματα. Ισως ηταν ατυχης απο μερους μου. Το νοημα του κειμενο ηταν ξεκαθαρο και συμφωνω με τα παραπανω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλικα
Καλά έκανες και έγραψες το σχόλιο! Γιατί αν δεν έκανες ο ίδιος τη σύνδεση, μπορεί να την κάνει κάποιος άλλος. Γιατί να μην το διασαφηνίσουμε λοιπόν. Η απάντησή μου σε σένα, επομένως, πηγαίνει προς όλους τους αναγνώστες που θα μπορούσαν ενδεχομένως να το διαβάσουν με έναν τρόπο που μπολιάζει πολύ το κόκκινο ή το βαθύ μπλε με άσπρο - και βγαίνει ένα άχρωμο ροζ, στο τέλος, ή ένα ξεβαμμένο γαλάζιο. :)
ΔιαγραφήΚαλά περπατήματα, εύχομαι!