Το Νόημα της Πολιτικής

Η πολιτική δεν είναι επάγγελμα. Δεν ανήκει σε ειδικούς. Δε χρειάζεται ειδική παιδεία, ή σπουδές. Σε κάνουν όμως να πιστεύεις πως έτσι είναι, έτσι ήταν πάντα.

Πρόκειται για τη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων. Των οποίων είσαι μέρος, όσο και αν θεωρείς πως ανήκεις σε κάποια άλλη σφαίρα, απομονωμένη από τον κόσμο. Μα για δες, ζεις σε αυτόν τον κόσμο, εργάζεσαι σ' αυτόν τον κόσμο, ονειρεύεσαι σ' αυτόν τον κόσμο, μιλάς με τη γλώσσα αυτού του κόσμου, φέρεις εντός σου τις ιδέες και αναπαραστάσεις που αυτός ο κόσμος δημιούργησε.

Τα του οίκου σου. Μα, πράγμα περίεργο, πάντα κάποιοι άλλοι αναλαμβάνουν να μιλήσουν για σένα. Να αντιπροσωπεύσουν τα δικαιώματα σου. Να εκφράσουν τις επιθυμίες σου, να τις υλοποιήσουν, σα τζίνια στο λυχνάρι. Και συ τι κάνεις? Τρίβεις το λυχνάρι, μια ζωή.

Πάντα λίγοι θα μιλούν για σένα, γιατί ο ίδιος τους αφήνεις. Γιατί νιώθεις μικρός κι ασήμαντος - τα κοινωνικά ζητήματα είναι πολύ μεγάλα για σένα, η πολιτική είναι κάτι ξένο, αφιλόξενο, ενοχλητικό, περίεργο. Ένας σκοτεινός κόσμος με σκιές που φωνάζουνε αδιάκοπα.

Δες όμως - είσαι εσύ εκείνος που κραδαίνεις τον φακό. Εσύ γεννάς εκείνες τις σκιές.

Η πολιτική δεν είναι επάγγελμα. Σημαίνει να μπορείς να εκφράζεις ο ίδιος, σε δημόσια σφαίρα, τις σκέψεις, τις ελπίδες, τα παράπονα σου. Να σου παρέχεται, θεσμικά, η δυνατότητα να κάνεις κάτι τέτοιο. Να έχει δημιουργηθεί η παιδεία εκείνη, που θα σε κάνει να ενδιαφέρεσαι, να ασχολείσαι, να μην αδιαφορείς. Και, συλλογικά, να παίρνετε αποφάσεις - εσύ, οι πάντες, όχι κάποιος ειδικός.

Μα προτιμάς να αποφύγεις την ευθύνη. Ας τα θαλασσώσουν οι άλλοι. Έτσι εσύ μπορείς εύκολα μετά να στρέψεις πάνω τους το δάχτυλο. "Φταίνε αυτοί, όχι εγώ, εκείνοι είναι σκάρτοι, εγώ είμαι μια χαρά".

Η πολιτική δεν είναι επάγγελμα. Ούτε θρησκεία. Μα εσύ πάντα θα γυρεύεις κάποιον Μεσσία να σε σώσει.