Prelude...

~

Αυτή είναι απλά μια μεταβατική ανάρτηση. Μία γέφυρα σε δύο κόσμους. Η φευγαλέα ματιά σε μια περαστική φιγούρα του δρόμου, η θολή εικόνα μιας ανάμνησης που σκόρπισε, η πρώτη σταγόνα από το ποτήρι που ξεχείλισε. Το πέρασμα σε έναν νυχτερινό κόσμο, πλουμισμένο από την μεθυστική γεύση του ποτού, τους φευγάτους ήχους του σαξοφώνου και το προκλητικό άρωμα κάποιας γυναίκας.

Μπορεί να είναι απλά ένα φαντασιοκόπημα. Παιχνίδια με τις λέξεις, σαν εκείνες που βλέπεις να παρελαύνουν μπροστά στην οθόνη σου αυτή τη στιγμή. Παιχνίδια με σκοπό να σε ξεγελάσουν, να σε παγιδεύσουν σε κάποιο νόημα που ίσως δεν υπάρχει.

Όπως και να έχει, πρόκειται απλά για ένα πρελούδιο στην ανάρτηση που ακολουθεί. Την οποία ξεκίνησα να γράφω πριν λίγες μέρες και δεν έλεγα να σταματήσω. Στο τέλος το κείμενο βγήκε τεράστιο, ξέρετε, από κείνα που συνήθως διαβάζονται σε δόσεις. Κάτι μεταξύ αφήγησης σε στυλ διηγήματος από τη μία, και καταγραφής απόψεων στο γνώριμο στυλ μου από την άλλη, ουσιαστικά πρόκειται για πολλές αναρτήσεις σε μία. Γενικά, περίεργο κείμενο. Το διασκέδασα. Θα το ανεβάσω τις επόμενες μέρες και θα το αφήσω αρκετό καιρό πρωτοσέλιδο στο blog, λόγω έκτασης και μόνο. Θεώρησα πως ταιριάζει αυτή η μίνι εισαγωγή. Ίσα για να μπούμε στο κλίμα.

Κλείνω αυτό το πρελούδιο με έναν πολύ αγαπημένο μου καλλιτέχνη.


There's a winner in every place
There's a heart that's beating in every page
The beginning of it starts at the end
When it's time to walk away and start over again








~