2 Ιουλίου 2015

Ο Γκρεμός. Μια αλληγορία.





Του είχαν πει να προσέχει τον γκρεμό. Του είχαν πει πως το έδαφος είναι ετοιμόρροπο. Του είχαν επισημάνει ξανά και ξανά πως κινδυνεύει. Το άκουγε παντού, αριστερά, δεξιά, όπου και αν πήγαινε. Το έλεγαν οι ειδήσεις, οι εφημερίδες, ο γείτονας απέναντι.

Και είχε αρχίσει να φοβάται. Ο χαρτοφύλακας τρεμόπαιζε στα ιδρωμένα χέρια του. Προσπάθησε να λύσει τον κόμπο της γραβάτας - μα το βάδισμα του γινόταν όλο και πιο ανασφαλές. "Τι θα απογίνω αν το έδαφος πέσει κάτω από τα πόδια μου;", σκεφτόταν. "Μήπως πέσει τώρα;". "Μήπως τώρα;"... αναρωτιόταν τρεμάμενος, το βλέμμα του πάντα χαμηλά.

"Λίγο ακόμα και θα γυρίσω σπίτι μου... στο ασφαλές σπιτάκι μου... λίγο ακόμα και θα γλιτώσω... και το έδαφος δεν θα υποχωρήσει... ένα-ενα βήμα... και θα φτάσω"...

Οι δείκτες στο ρολόι του αντηχούσαν σαν καμπάνες. ΤΙΚ ΤΟΚ. Κάθε στιγμή ήταν βασανιστική. ΤΙΚ ΤΟΚ. Ένα ακόμα βήμα. Λίγο ακόμα μόνο... λίγο ακόμα. Είδε το σπίτι του ν' αχνοφαίνεται μακριά. "Σχεδόν έφτασα!", σκέφτηκε, ένας κόμπος στο λαιμό του.

Ένας κρότος ακούστηκε. Πέτρες υποχώρησαν. Το έδαφος χάθηκε κάτω από τα μάτια του. Κενό - όχι! Βοήθεια!!!

Η φωνή του αντηχούσε ενώ έπεφτε. Δεν είχε προλάβει!

Που να ήξερε ο καημένος... πως εκεί που ο ίδιος έβλεπε είχε δει γκρεμό... άλλοι έβλεπαν μια ζωγραφιά στο έδαφος.

Περνώντας από πάνω της, συνέχιζαν να περπατούν. Συνέχισαν να ζουν.



13 σχόλια:

  1. Εμπνευσμένο!!!!!!!!!
    Με εντυπωσίασες όσο δεν φαντάζεσαι...
    Μου αρέσει πολύ να μιλώ κι εγώ με αυτό τον τρόπο είτε είναι αλληγορία άλλων ή δική μου, με ποίηση, μουσική, εικόνα. Όλα αυτά μπορούν να δώσουν πολλά περισσότερα, είναι ένας άλλος τρόπος!
    Ο φόβος πάτως σε κάνει να βλέπεις φαντάσματα κι εκεί που δεν υπάρχουν. Δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τον αποβάλουμε ως συναίσθημα, γιατί σώζει φυλάγοντάς μας κάποιες στιγμές. Είναι χρήσιμος όταν είμαστε σε θέση να τον διαχειριζόμαστε μέσα από τη λογική ή όσα επιτάσσει η καρδιά μας!
    Τις γνωρίζω αυτές τις τρισδιάστατες ζωγραφιές στο έδαφος, είναι απίστευτες!
    Καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο φόβος είναι αναγκαίο αίσθημα σε λογικά όρια, όπως λες. Μα ξέρουμε καλά πως κάποιες φορές ξεπερνάει τα όρια... τότε είναι που χρειάζεται να τον αντιμετωπίσουμε και να μην αφήσουμε να μας... γκρεμοτσακίσει. Καλό απόγευμα, Γλαύκη.

      Διαγραφή
  2. Αλληγορία με πολλές αναγνώσεις! Και ταιριάζει στο μικρό κόσμο μας αλλά και τον ευρύτερο!
    Αυτό το τικ - τοκ! Πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει για εμάς, για τους άλλους... Λίγο ακόμα... για να σωθώ, λίγο ακόμα... για να κρυφτώ, λίγο ακόμα... για να σηκωθώ λίγο ψηλότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας κλείσουμε για λίγο το ενοχλητικό αυτό τικ-τοκ λοιπόν! Πολλές καλησπέρες :)

      Διαγραφή
  3. Πέφτοντας εκτιμάς πιο πολύ το ύψος

    Καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ☺παθαίνουμε αυτό που φοβόμαστε/.....☺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ωραία η ιστορία σου, και οι φωτογραφίες που τη συνοδεύουν.
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σε ανατριχιάζει η σκέψη Κούνελε......ακόμα και σαν το βλέπεις ζωγραφιστό σε ανατριχιάζει.. Την καλησπέρα μου φίλε, εκπληκτικό σαν σκέψη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Γιάννη... Είναι πειστική η ζωγραφιά ομολογουμένως.

      Διαγραφή
  7. Εξαιρετική αλληγορία και φωτογραφίες επίσης.
    Αλυσοδεμένοι στο σπήλαιο του Πλάτωνα ακόμα...
    Να ευχηθώ ένα καλό "ξημέρωμα"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την καλημέρα μου, Μαρία! Τελικά όχι μόνο η φιλοσοφία, μα και η ζωή η ίδια καταλήγει κάποιες φορές μια "υποσημείωση στον Πλάτωνα" - όπως είχε ειπωθεί....

      Διαγραφή