Ίχνη στην Έρημο

Η προτομή ενός αρχαίου βασιλιά της Μεσοποταμίας αντικρίζει την απέραντη έρημο. Δες πως απλώνεται αχανής μπροστά του. Κοίτα πως υψώνεται η σκόνη σε κύματα, νεφελώδη λιοντάρια έτοιμα να ρουφήξουν στην αέρινη μανία τους κάθε ίχνος ζωής. Nα πνίξουν κάθε λογική, κάθε σκέψη, παρασυρμένα απ' την τυφλή οργή τους.

Η έρημος απλώνεται ως πέρα. Ποιος ξέρει. Ίσως υπάρχουν ερείπια πόλεων θαμμένα στο εσωτερικό της. Ίχνη πολιτισμών που τώρα έχουν χαθεί. Λαμπρά παλάτια και πλατιές λεωφόροι, μεγαλοπρεπείς αψίδες και κρεμαστοί κήποι. Αστρονόμοι που μελετούσαν τις κινήσεις των άστρων, ιέρειες που χόρευαν αισθησιακούς χορούς, μαθηματικοί που υπολόγιζαν τη διάμετρο του κύκλου.

Υπήρχε πράσινο κάποτε εδώ, ξέρεις. Πριν το καταπιεί όλο το τέρας της ερήμου. Το τέρας που ζει και βασιλεύει.

Ίσως ο βασιλιάς της εικόνας βρίσκεται σε αναζήτηση κάποιου ίχνους απ' τα παλιά. Που είναι ο πολιτισμός που ήξερα, αναρωτιέται. Που βρίσκεται θαμμένος; Γιατί 3000 χρόνια μετά, το μόνο που αντικρίζω είναι άμμος και σκόνη.

Αυτό σημαίνει εξέλιξη λοιπόν; Ο πολιτισμός να παραχωρεί, αέναα, τη θέση του στον τυφλό φανατισμό του δόγματος και στον βαρβαρισμό της καταστροφής; Ένας κύκλος που αναπαράγεται διαρκώς; Χτίζεις μόνο για να γκρεμίσεις ό,τι έχτισες;

Ο βασιλιάς κοιτάζει την έρημο. Συνεχίζει ν' αναζητά ίχνη στην άμμο. Κάποιες ενδείξεις πως η κληρονομιά του δε πήγε χαμένη.

Μαζί του κοιτάζουμε και μεις.

***

Το κείμενο το έγραψα με αφορμή εκείνο το βίντεο που έχει διαδοθεί, με τις καταστροφές αρχαίων γλυπτών από φονταμενταλιστές φανατικούς. Μεταξύ της τυφλής δογματικής προσήλωσης (φανατικοί μουσουλμάνοι) και της κυριαρχικής αλαζονείας (επεκτατική δύση), θέλω να πιστεύω πως υπάρχει τρίτος δρόμος... Σε αρχική βάση, θα ήταν καλό και χρήσιμο να θυμηθούμε όλοι (σε Δύση και Ανατολή) πως ο πολιτισμός, σε τελική ανάλυση, ξεκίνησε από τη Μέση Ανατολή.

Αλλιώς η έρημος, να ξέρεις, δεν απέχει και πολύ.